scan2051

u

L 1

M

LI

LI

U

L 1

LJ L 1

LJ LJ L ]

ILI

LJ

LJ

LJ

20 °C. Otwornice planktoniczne są bardzo wrażliwe na gwałtowne zmiany temperatury. Giną w strefie zetknięcia się prądów zimnych z ciepłymi. Na podstawie analizy zespołów otwornic ciepło- i zimnolubnych występujących w próbkach pobranych z dna Oceanu Atlantyckiego wyznaczono ilość okresów ciepłych i zimnych, ustalając jednocześnie cykl sedymentacyjny płn. Atlantyku w plejstocenie, formy ciepłolubne wyznaczały okresy ciepłe (odpowiadające interglacjałom -na lądzie), natomiast formy zimnolubne ochłodzenia (odpowiadające kolejnym zlodowaceniom na lądzie).

Temperatura ma również wpływ na wielkość skorupek otwornic. Otwormce aglutynujące są mniejsze w wodach ciepłych, a w głębokowodnych, chłodnych warunkach wytwarzają skorupki większych rozmiarów. Otwornice wapienne. odwrotnie, w wodach ciepłych, gdzie łatwiej wytrąca się węglan wapnia wytwarzają większe skorupki. Zaobserwowano także pewną zależność dotyczącą kierunku zwojów w skorupkach w zależności od temperatury (w wodach ciepłych dominują skorupki prawoskrętne, w wodach zimnych lewoskrętne).

Głębokość stanowi główny czynnik odgrywający rolę w rozmieszczeniu otwornic bentonicznych. Otwornice te występują najliczniej w wodach płytkich, w strefie szelfu kontynentalnego, w wodach dobrze naświetlonych, obfitych w' substancje odżywcze.

Wyróżniamy bentos wagilny - ruchomy, zaliczamy tu otwornice pełzające po dnie i bentos sesylny - osiadły, zaliczamy tu formy przytwierdzające się do skał podłoża łub innych organizmów roślinnych i zwierzęcych, przykładem jest rodzaj Cibicides. Otwornice bentoniczne żyją tam, gdzie panują sprzyjające warunki do tworzenia wapiennego szkieletu, a więc do głębokości 4500 m, najliczniejsze są w interwale 100-250 m. Na dużych głębokościach panujące warunki fizykochemiczne wpływają na zmniejszenie zawartości jonów wodorowęglanowych, zatem obecność otwornic jest bardzo niewielka i ogranicza się do nielicznych przedstawicieli otwornic aglutynujących.

Dla wód płytkich charakterystyczni są przedstawiciele rodziny Miliolidae, a także rodzaje Nouion, Discorbis, Textularia, Cibicides. Dla średnio głębokich przedstawiciele rodziny Lageniaae oraz rodzaje: Gyroidynci, Bulimina i Uvigerina. Dla dużych głębokości charakterystyczne są rodzaje: Bolivina, Pyr go, Ammodiscus, Reophcix, Ammobciculites, Cyc lani mi na i Pm Henia.

Otwornice planktoniczne występują najliczniej w wodach płytkich to jest w strefie litoralnej, sublitoralnej i najpłytszej nerytycznej na głębokościach 25-50 m. Maksymalnie sięgają do 1000 m. Rozmieszczenie otwornic planktonicznych może zmieniać się w ciągu doby lub sezonałnie.