Scan57

jej zakresu wyłącznie do działań dokonywanych przy użyciu technologii infoim tycznych przez sieci teleinformatyczne albo inne systemy funkcjonujące na hno tego rodzaju technologii lub też wymierzonych w bezpieczeństwo takiej infraslml tury. Prawdą jest, iż walka o zasoby informacyjne, a więc operacje zmierzająu i ich uszkodzenia lub ochrony, nie odbywa się wyłącznie w cyberprzestrzeni, I" wiem istnieją przecież alternatywne, bardziej tradycyjne w formie sposoby pi. chowywania, przesyłania i przetwarzania informacji²⁹⁴.

Dzięki procesowi globalizacji współczesna walka informacyjna pomiędzy koi|m racjami prowadzona jest w celu pozyskania tajemnic komercyjnych lub elimiiim z rynku konkurenta. Obiektami ataku mogą być te przedsiębiorstwa, które reali/n prace badawczo-rozwojowe w dziedzinach stanowiących obszar zainteresowim* konkurencji. Walka informacyjna prowadzona w określonym regionie lub w sL globalnej może być skierowana przeciwko określonemu państwu (sojuszowi, pi u pie krajów).

Niewykluczone, że do połowy przyszłego wieku komputery staną się tak spraw n że będą mogły zarządzać dużymi miastami, a nawet państwami. Można im byilo powierzyć stałą kontrolę nad energetyką, bankowością, handlem, transportem p" blicznym, zaopatrzeniem w wodę i usuwaniem nieczystości. Maszyny, pozostnjnH pod opieką jedynie garstki inżynierów, będą dysponowały olbrzymią wiedzą o spu nym funkcjonowaniu miasta. Każdy defekt w obwodach sterujących system* u maszyn będzie groził upadkiem lub paraliżem całej cywilizacji. Im więcej inl' macji ulega scentralizowaniu, tym łatwiej jest uszkodzić system²⁹³.

W przyszłości obiektami ataku w wojnie informacyjnej będzie prawdopoikl nie system zarządzania państwem, system dowodzenia siłami zbrojnymi i kierowa nia obronnością oraz wybrane elementy infrastruktury państwa²⁹⁶, a w szczegółu ści energetyka, łączność, transport, system finansowy, agendy rządowe, a mm wytypowane zakłady przemysłowe²⁹⁷.

4.3. Dezinformacja

Dezinformacja w słowniku języka polskiego jest określana jako informacja In szywa, kłamliwa lub jako rzekoma informacja, czyli nieposiadająca cech typów informacji, która podnosi poziom wiedzy odbiorcy. Etymologicznie w języku poi .1 n przedrostek dez - w złożeniach (zwłaszcza przed samogłoską) oznacza przeciwini .lv (np.: organizacja - dezorganizacja czy orientacja dezorientacja), odwrotność, a ino\ i

¹⁰⁴ Tamże s. 327.

’’ M. Kuku, Wizje, czyli jak nauka /mieni\wlal n \ W wieku, wyil Prószyński i s-kn, Wiir. . 2000, s, 193.

"'/.oh I¹ \lonia lec v rany i«> i>Iit\\',\ c/1 \i>ci wu/nii iln/rlit Wybon/n" /. dniu I czerwcu .'ll

I 1/

_I '■ >1    \    I'"' ll II ,ilh,i inl_l'tm,h \iu,i u !•',,rn \ \ / u I, ku. I\V I    tit/ot m,i,il \li ,i

I .ikceptacji, zgody (np. aprobata - dezaprobata). Stad wynika, że dezinforma-

■    In przekazanie fałszywej informacji wprowadzającej w błąd odbiorcę. Należy ¹ liiiluć, że przekazanie nieprawdziwej informacji będzie najczęściej celowe, aby

l ać określone efekty wynikające z niewiedzy osoby lub instytucji będącej <i kleili dezinformacji. Nie można także wykluczyć, że dezinformacja wystąpi <|u »s6b niezamierzony jako błąd w rozumieniu treści informacyjnej lub jej znie-

i. ileonia (np.; w czasie transmisji radiowej)²⁹⁸.

l'V\velacyjne słuchowisko radiowe O. Wellesa z 1938 roku wyreżyserowane l amie serwisu informacyjnego o inwazji Marsjan na Ziemię zapoczątkowało ■a!wśród mieszkańców stanu New Jersey. Niewłaściwie odebrane informacje u. we zniekształcone przez słuchaczy spowodowały wiele zamieszania w co-

■    imyin życiu mieszkańców stanu. Sugestywny dźwięk i narracja wywołały za-

inia nieprzewidziane przez twórców słuchowiska²⁹⁹. l'V/ultaty analizy terminu dezinformacja w literaturze pozwalają na wniosek, i* p,o znaczenie nie ma jedynie militarnego kontekstu. Dezinformacja często

i    "i/ystywana jest w środkach masowego przekazu oraz w działalności poli-uiej w celu osiągnięcia zaplanowanych korzyści lub uzyskania dominacji (np.: i' ip.indowej). Właściwie zaplanowane i przeprowadzone działania dezinforma-iiu potrafią odciągać uwagę opinii publicznej od tego, co istotne, kierują ją

-li ./nr tematów mniej ważnych i kontrowersyjnych. Najbardziej znanym przy-l> m takiego działania jest przerzucanie ciężaru dyskusji reform społeczno-ipodnrczych na zagadnienie prawa człowieka do wolnego wyboru (np.: prawo M ia poczętego, problem edukacji). Pod tym względem pojawia się nowy ter-

■    i Un\omachia , a więc forma dezinformacji, której celem jest uzyskanie wpły-

ii    i jednostki lub grupy przez tworzenie sugestywnych sloganów, rozpowszech-ii ■ li za pomocą środków masowego przekazu. W opiniach wielu ekspertów

n i dostrzec stwierdzenie, że w okresie rządów komunistycznych celem władzy i i -ulowego organu - Biura Politycznego było okłamywanie i dezinformowanie i. . ,rńs(wa poprzez dystrybucję tylko tych materiałów, które zawierały treści ■ Im / ideowym kierunkiem partii. Stąd nie dziwi fakt, że nastąpiło wielkie żarnie w gronie liderów partyjnych, gdy zdjęcia i filmy ukazujące brutalne mi. nie robotniczych manifestacji pokazywały zachodnie telewizje i drukowały

ii.    iid/iej poczytne dzienniki świata³⁰¹.

i'informacja była także przyczyną strasznego nieporozumienia podczas prób ... i-iiejowania pokoju na Bliskim Wschodzie w ramach zaproponowanej przez ul USA „Mapy drogowej” prowadzącej do pokojowego rozwiązania problemu. In /e stron konfliktu inaczej rozumiała założenia programu prowadzącego do

M Wrzosek, De.injormacja inko komponent operacji informacyjnych, AON, Warszawa,

i, 7,

ni) K Kwcćkii. Iiformacju »v walce hropnj, Warszawa 2001, s. 7,

I ogoiniu lila |iilmvv •i|h‘ii tui .Iowa w /iigmlnk-iilm li nlcilotyi i u* y* li sprawy,

O..I

¹ KI., I,..    .... ..I..... NIUIOhAuU...... •_____1    I 10..... I. .im.l... „...l.. ......I..I....... ...