osobę nauczyciela i szkołę, zrodzone) w warunkach konfliktu emocjonalnego z rodzicami i poczucia odrzucenia przez rodzinę (Spionek 1965).
Koncepcja ta nie jest w Polsce popularna )ako podstawowe objaśnienie etiologii dysleksji rozwojowej. W wielu przypadkach rzeczywiście może służyć wyjaśnieniu przyczyn złego funkcjonowania dziecka w szkole, także w zakresie nauki czytania i pisania. Wydaje się jednak, że trudności te mają charakter niespecyficzny dla dysleksji rozwojowej. Przyjmuje się powszechnie, że uraz psychiczny i pozostawanie w stanie stresu dezorganizuje wszelkie czynności człowieka, szczególnie tak złożone jak mowa, czytanie i pisanie, lecz obraz kliniczny tych zaburzeń nie jest specyficzny. Zaburzenia emocjonalne, często towarzyszące dysleksji zazwyczaj mają charakter wtórny, są skutkiem długoletnich niepowodzeń szkolnych (Jaklewicz 1980, Jaklewicz, Bogdanowicz 1982).
BIBLIOGRAFIA
D. J. B a k k e r, H. van der V I u g t, Leaming Disabilities. Neuropsychological Correlates and Treatment, Amsterdam 1989, Swets. Zeitlinger.
D. J. B a k k e r, Neuropsychological Treatment of Dyslexia, New York 1990, Oxford University Press.
M. Bogdanowicz, H. Jaklewicz, W. Loebl, Próba analizy specyficznych zaburzeń czytania i pisania, „Psychiatria Polska" 1969, t.lll, nr 3, s. 297—301.
M. Bogdanowicz, Psychologiczna analiza trudności w pisaniu ||| u dzieci, (praca doktorska), Gdańsk 1976, Uniwersytet Gdański.
M. Bogdanowicz, Psychologiczna analiza trudności w pisaniu dzieci, Zeszyty Naukowe Wydziału Humanistycznego UG „Psycholo-§j gia”, Gdańsk 1978, nr 1, s. 89—100.
III M. Bogdanowicz, Trudności w pisaniu u dzieci, Gdańsk 1983, c_^ Uniwersytet Gdański.
59