skan4 (5)

26

Suchą mieszankę 1 a potem 2 (w drugim doświadczeniu) 'włożyć do retorty pomiarowej nie ubijając, tak by grubość warstwy wynosiła przy każdym doświadczeniu 200 mm. Podnieść dzwon (6) (zamiast butli na rysunku) do góry i ustawić zegar kwarcowy na zero. Po wykonaniu tych czynności umieścić retortę w urządzeniu. Eastępnie należy swobodnie opuścić dzwon.

Vi czasie opuszczania dzwonu mierzyć ciśnienie w U-rurce, odnotować czas doświadczenia mierzony automatycznie na .zegarze kwarcowym. Ilość przepływającego w czasie (t) doświadczenia powietrza jest znana i zależy od wymiarów geometrycznych dzwonu. Te same czynności należy wykonać z drugą, suchą mieszanką oraz z tymi samymi mieszankami zawierającymi 3, 5» 7 i 105fl wilgoci. Przy czym w czasie nawilżania mieszanki, przed włożeniem jej do retorty, należy ją dokładnie wymieszać z wodą przez przesypywa-

Sprawozdanie powinno zawierać:

-    schemat i opis aparatury pomiarowej,

-    opis metodyki badań,

-    zestawienie wyników pomiarów,

-    zestawienie wyników obliczeń przewiewności liczonych ze wzoru Voica

(2),

-    wykres zależności wskaźnika przewiewności od dodatku procentowego H^O do mieszanki,

-    wnioski.

r

Ćwiczenie 4

Badanie mięknięcia tworzyw żelazodajnych i ich mieszanek

Cel ćwiczenia: Bezpośredni pomiar temperatur początku i końca mięknięcia żelazodajnych tworzyw wielkopiecowych

Wiadomości ogólne* W praktyce i technologii wielkopiecowej znaczną uwagę przywiązuje się do rodzaju stosowanych materiałów wsadowych do wielkiego pieca i ich własności z punktu widzenia przydatności technologicznej. Jest to jedno z najważniejszych zagadnień dla wielkopiecow-nika przy prowadzeniu wielkiego pieca. Jedną z podstawowych własności charakteryzujących tworzywo żelazodajne jako wsad wielkopiecowy jest zakres Jego mięknięcia. Przez zakres mięknięcia rozumie się różnicę temperatur początku i końca mięknięcia, tzn. przejścia od "ciastowatości" w ciecz. Strefa mięknięcia materiałów wsadowych w wielkim piecu może być duża i mała w zależności od stosowania jednego, czy też wielu tworzyw. Warstwa "ciastowata" stawia największy opór gazom unoszącym się w górę pieca, co jest zjawiskiem niekorzystnym, z którym należy się liczyć. Dlatego też najważniejsze zasady technologii wielkopiecowej dotyczące mięknięcia materiałów wymagają, aby:

-    stosować możliwie jedno lub najwyżej dwa tworzywa żelazodajne o zbliżonym zakresie mięknięcia pod względem rozpiętości i temperatur,

-    stosować tworzywa o jak najmniejszym (wąskim) zakresie mięknięcia, którego początek jest w wysokich temperaturach,

-    w razie konieczności zużywania większej ilości różnych tworzyw dobierać je tak, aby nie stosować tworzyw o zbyt różniącym się zakresie mięknięcia.

Obecnie wielkopiecownicy strefę mięknięcia nazywają kohezyjną, tj. strefą zlepionych kawałków koksu i ciastkowatych tworzyw. Wydajność i energochłonność procesu wielkopiecowego zależy m.in. od kształtu, położenia 1 szerokości strefy kohezyjnej. Wiadomo, że zarówno tworzywa przygotowane (spiek i grudki), jak i kopalne rudy żelaza nie są jednorodnym tworzywem pod względem mineralogicznym. Oznacza to, że składają się z