skanowanie0015 (55)

hiszpańska ( 1978)

niemiecka ( 1969 )    Uzupełnić ( podać definicje tych partii)

Każda partia w różnym stopniu określa minimalną liczbę członków założycieli, różne są też instytucje rejestrujące partie, a także różny jest poziom klauzuli zaporowej. O rozwiązaniu partii polit. mogą decydować następujące organy:

Tryb. Konstytucyjny ( Polska, Niemcy )

Sąd Najwyższy ( Bułgaria )

Minister Sprawiedliwości ( Finlandia) właściwy organ sądowy ( Hiszpania)

Finansowanie partii polit.

Możemy wyróżnić 3 formy finansowania : finansowanie z budżetu państwa dochody uzyskiwane z własnej działalności i majątku świadczenia osób prywatnych i prawnych oraz grup interesów Argumenty .za” i „przeciw” finansowaniu partii polit. z budżetu państwa :

Za:

•    zapobieganie przekształcania się partii w pogoni za majątkiem w dochodowe przedsiębiorstwa

•    uwalnianie partii spod nacisku zorganizowanych interesów partykularnych, czyli obrona przez skorumpowaniem

•    wyrównacie szans partii w systemie partyjnym, zwłaszcza tam, gdzie w ustawodawstwie występuje ochrona mniejszych partii

•    stworzenie partiom finansowej gwarancji dla ich stałej działalności polit.-organizacyjnej

•    stabilizacja systemu partyjnego w którym mogłyby utrzymać się tylko te partie, które posiadają, dzięki datacjom z budżetu państwa, stały i prężnie działający aparat partyjny umożliwiający odnoszenie sukcesów w rywalizacji wyborczej.

Przeciw ( może doprowadzić do )

•    osłabienia opozycji w systemie partyjnym

•    petryfikacji ( utrzymania ) status quo w systemie partyjnym

•    umożliwienia organom państwowym pewnej ingerencji w wew. sprawy partii poprzez zobowiązanie partii do składania sprawozdań finansowych

•    wzmocnienia procesów etatyzacji partii polit.

•    zmniejszenia się stopnia zorganizowania partii polit. w sytuacji , gdy ich działalność w mniejszym stopniu jest uzależniona od wsparcia finansowego jej członków

•    niebezpieczeństwa wzmocnienia partyjnej biurokracji kosztem członków partii

System partyjny

formy i warunki współpracy lub rywalizacji partii polit. w walce o zdobycie władzy polit., albo w jej sprawowaniu

Tendencje systemu partyjnego :

tendencja do ograniczania systemu partyjnego do stosunku miedzy samymi partiami

tendencja do utożsamiania systemu partyjnego z pojęciem systemu polit. lub ustroju polit.

państwa

W naszym rozumieniu w skład systemu partyjnego wchodzą wyłącznie partie polit. funkcjonalne w stosunku do systemu, z pominięciem innych różnego rodzaju organizacji społ., których oddziaływanie nie stwarza nowych jakościowo treści i programów polit., zwiększa zaś zakres intensywności oddziaływania na państwo tej czy innej partii polit. W systemie partyjnym mogą więc działać jednie partie legalnie działające, które opierają swoją wew. strukturę oraz metody działania na zasadach demokratycznych.

Typologie systemu partyjnego :

1.    podział klasyczny ( wg ilości partii): dwupartyjne

wielopartyjne

jednopartyjne

2.    wg kryterium jakościowego

oparte na zasadzie konkurencyjności ( swobody tworzenia i działania partii) nie dopuszczające konkurencyjności Płaszczyzny ograniczeń konkurencyjności:

•    delegalizacja jakiejś partii w systemie

•    niedopuszczenie jakiejś partii do udziału w wyborach, lub taka manipulacja ordynacją wyborczą, która obniża szansę niektórych ugrupowań

•    trwałe wykluczenie partii z udziału w rządach, pomimo iż jest reprezentowana w parlamencie

3.    -//-//-//-

hegemoniczny, w którym 1 partia zostaje u sterów rządów przez czas dłuższy zmienny, charakteryzujący się częstą zmianą partii u steru rządów

6