skanowanie0016

Druga ustawa, uchwalona w 1944 roku, także nie budziła większych kontrowersji Sytuacja wojenna uczuliła społeczeństwo na warunki bytu dzieci, co znalazło zresztą wyraz w co najmniej dwóch wcześniejszych wystąpieniach postulujących wprowadzenie pomocy na rzecz dzieci: W 1940 roku Keynes w pracy „How to pay for the war?” proponował wprowadzenie powszechnych zasiłków na dzieci płatnych ze skarbu państwa. Także na forum Parlamentu zgłoszono w 1941 roku petycję do Lorda Skarbnika o wprowadzenie powszechnego zasiłku na dzieci jako środka poprawy sytuacji dzieci w czasie wojny. J. Walley uważa wręcz, że powołanie Komisji Beveridge’a i opublikowanie Raportu opóźniło wprowadzenie tej formy pomocy na rzecz rodzin wychowujących dzieci⁵.

Ustawa była zgodna z zasadami zaproponowanymi przez Beveridge’a. Zasiłki miały tyć wypłacane wszystkim dzieciom, gdy żywiciel korzysta z jednego z zasiłków ubezpieczeniowych i poczynając od drugiego, gdy pracuje. Wysokość miała być równa dla wszystkich dzieci niezależnie od płci, wieku i dochodów rodziców. Wypłacanie zasiłków nie było uzależnione od wpłacania składek, gdy koszty miały być pokrywane ze skarbu państwa.

Odmienność dotyczy wysokości świadczenia. Bewridge proponował wypłacanie kwoty 3 szylingów na każde dziecko. Ponieważ jednak w czasie wojny wprowadzono bezpłatne obiady w szkołach dla wszystkich dzieci, także bezpłatne mleko, równowartość których to świadczeń rzeczowych oceniano na kwotę 2 szylingów i 6 pensów — uchwalono, by zasiłki na dzieci wypłacać w wysokości 5 szylingów, co jednak nawet przy uwzględnieniu kosztów obiadów i mleka stanowiło obniżenie kwoty zasiłku o 6 pensów.

Po przejęciu steru rządów Partia Pracy postawiła w Parlamencie pod dyskusję kolejne projekty ustaw. W latach 1946—1948 przyjęto następujące ustawy:

a)    1946 — Ustawa o ubezpieczeniach społecznych na wypadek chorób zawodo-

. wych i wypadków przy pracy;

b)    1946 - Ustawa o ubezpieczeniach społecznych;

c)    1946 — Ustawa o narodowej ochronie zdrowia;

d)    1948 - Ustawa o narodowej pomocy społecznej.

Główne założenia wymienionych ustaw, ich znaczenie i stopień zgodności z pierwotnymi założeniami zostaną pokrótce omówione w przedstawionej kolejności

Ad. a). Jako pierwszą uchwalono ustawę o wypadkach przy piacy i chorobach zawodowych. Według ustawy zapewniono, na zasadzie powszechności, ubezpieczenie przeciw osobistemu okaleczeniu spowc danemu przez wypadek powstały w toku łub w wyniku zatrudnienia praż p i chorobom zawodowym. Jakie świadczenia przewidywała ustawa?

- zasiłek przy niezdolności do pracy na skutej /ypadku, płatny przez

maksymalny okres 26 tygodni w wysokości 45 szylingów tygodniowo na osobę dorosłą i odpowiednio mniej na dzieci, tj. po 7,5 do 16 szyi. zależnie od wieku;

zasiłek z tytułu^przedłużonej niezdolności do pracy, trwającej d.łużęj niż 26 tygodni, płatny do przejścia na emeryturę lub do końca życia jeśli niezdolność do pracy była trwała i wynosiła ponad 25% utraty zdolności do zarobkowania. Wysokość świadczenia była uzależniona od stopnia utraty zdolności do pracy;

■mim do każdego z tych zasiłków mógł być wypłacany jeden z zasiłków specjalnych: dla osób wymagających stałej opieki innej osoby w wysokości 3 szyi. tygodniowo; dodatek uzupełniający - gdy poszkodowany nie mógł zarobić więcej niż 52 funty rocznie, dopłacano po 20 szyj. tygodniowo; przy szczególnie ciężkim okaleczeniu możliwy był dodatek w wysokości 11 szyi.

3 pensów (łącznie dodatkowe zasiłki nie mogły przekroczyć kwoty 20 szyi. tygodniowo);

—    wdowie po pracowniku, który uległ wypadkowi przy pracy wypłacano zasiłek wdowi w wysokości 30 szyi. tygodniowo, gdy ukończyła 50 lat lub miała dzieci na utrzymaniu i po 20 szyi. tygodniowo pozostałym, płatny do śmierci lub ponownego zamążpójścia, na dzieci przysługiwały zasiłki zależne od wieku dziecka;

—    opiekunowi całkowitych sierot po pracowniku, który uległ wypadkowi przy pracy, przysługiwał zasiłek po 7 szyi. 6 pensów na każde dziecko, płatny do uzyskania samodzielności dzieci.

Ad. b), W tym samym roku Parlament uchwalił-ustawę o ubezpieczeniach społecznych. Zapewniała ona, na zasadzie obowiązkowej i w oparciu o składki, zasiłki na wypadek choroby, bezrobocia, emerytury dla osób, które ukończyły 65 lat (mężczyźni) i 60 lat (kobiety) oraz inne. Celem:-ustawy było .zapewnienie minimalnego dochodu podczas przerwy lub utraty zdolności do zarobkowania.

Ustawa przewidywała wypłacanie następujących zasiłków ubezpieczeniowych:

—    zasiłek chorobowy na wypadek niezdolności do pracy, wypłacany przez czas trwania niezdolności po spełnieniu wymogu składek, tj. wpłacenia co najmniej 26 składek tygodniowych przed wejściem wżycie system u; gdy chory nie rokuje nadziei powrotu do pracy zasiłek ten przechodził w:

. — rentę inwalidzką trwającą do odzyskania zdolności: do pracy lub osiągnięcia wieku emerytalnego; wymagane było wpłacenie odpowiedniej ilości składek ubezpieczeniowych;

—    zasiłek z tytułu bezrobocia wypłacany był przez okres 6 miesięcy z możliwością przedłużenia do 1 roku; utrzymano wymóg rejestracji w biurze pośrednictwa pracy; zasiłek nie był wypłacany przez 6 tyg. jeśli pracownik porzucił pracę bez uzasadnienia;

—    zasiłki związane z macierzyństwem: jednorazowy zasiłek porodowy dla

8.3