Zabawy rozwijające mowę dziecka (19)

trafi odpowiedzieć za każdym razem, odpowiadamy za nie, dając mu jednak czas do zastanowienia się. Dziecko w końcu pokazuje odpowiednie obrazki: bałwana, sanki itp. Podobnie omawiamy inne pory roku.

Wprowadzenie pojęcia: dzień--n o c. Pytamy zawsze odwrotnie, np. gdy jest dzień, pytamy czy teraz jest dzień, czy noc? Dzieci mają bowiem tendencję do powtarzania ostatniego słowa w zdaniu (tzw. „echołalia").

Układanka sytuacyjna (zdaniowa), c.d. z zestawu III. Dokładamy coraz więcej obrazków.

Ćwiczenia rozumienia pojęć na, w, pod (w trakcie zabawy), np. toczenie piłki pod stołem, na stole, chowanie piłki do pudełka, torby. Pytamy: gdzie jest piłka? Inna zabawa: chowamy zabawkę — gdy dziecko szuka, mówimy: „piłka jest pod stołem, na krześle itp/’.

Różnicowanie kształtów. Pomocą jest loteryjka przedstawiająca koło, trójkąt, kwadrat — wszystkie w jednym kolorze. Zadaniem dziecka jest wybranie odpowiedniego kształtu i dołożenie go do takiego samego kształtu na planszy wzorcowej.

Ćwiczenia oddechowe:    dziecko

rączkami trzyma kant stołu i przedmuchuje piórko w stronę dorosłego (nie pozwalamy popychać piórka rączką ani buzią). Dmuchanie przez rurkę zanurzoną w wodzie — bulgotanie; dmuchanie na piłeczkę pingpongową, balonik, nadmuchiwanie balonika; gra na organkach lub trąbce; puszczanie baniek mydlanych. Ćwiczenia prowadzimy w podanej kolejności — w miarą opanowywania przez dziecko jednej umiejętności przechodzimy do drugiej.

Zestaw V

Kolory: zadaniem dziecka jest wskazanie odpowiedniego koloru klocka na podstawie jednokolorowej planszy.

Ćwiczenia wstępne do liczenia: wyizolowanie jednego przedmiotu z wielu. Daj jeden klocek, jeden obrazek itp.

Ćwiczenia rozróżniania płci na podstawie ubrania (potem imienia) — dziewczynka ma np. kokardy, sukienkę, itp. Gdy pytamy chłopca, pytanie brzmi: czy ty jesteś chłopcem, czy dziewczynką? Gdy pytamy dziewczynkę, pytanie jest ułożone odwrotnie: czy ty jesteś dziewczynką czy chłopcem? (echołalia).

Ćwiczenie imienia i nazwiska dziecka — zwracamy jego uwagę na fakt, że wszyscy ludzie jakoś się nazywają. Okres od 1 do 4 roku życia jest bardzo ważny dla rozwoju osobowości dziecka, dla odczucia swego „ja”, swej odrębności od otoczenia. We wspólnocie grupowej ten aspekt osobowości jest szczególnie zagrożony.

Zabawa tematyczna w codzienne czynności, jak np. pranie, gotowanie itp. (dzieci z dornu dziecka nie stykają się