116 117 (4)

116 117 (4)



116


Przestrzenie euklidcsowe

3. (aź, y) = 3 (azij y; - 2(crn ) y2 - 2(q'X2}»i +4 {orz2)ya = ar(3i|yi - 2xjy2 - 2r2yi + 4r2y2)

= n(x, y).

Sprawdzamy warunek 4. Mamy (x, i) = Zz] - 4xir2 + 4x2- Jest to trójmian kwadratowy zmiennej i\, dla którego A = -32 (z2)2 ^ 0 Stąd wynika, że (i x) ^ 0. Warunek 5. jest także spełniony, bowiem oczywiście (0 0) = 0 Jeżeli natomiast (z. x) = 0, to rozważany poprzednio trójmian kwadratowy ma pierwiastek i A = 0. Stąd x2 — 0 oraz x ] — 0, zatem z — 0.

b) Niech p, <7 r e /2i [jc] oraz a € R Podobnie jak poprzednio mamy

1 (p.<7> = P(0fl(l) + 2P(2)«(2)= 7(l)p(l)+2ę(2)p(2) = (q,p)

2.    (p + q, r) = *>(!)+ ?(1)) K1) + 2(p(2) -+ g(2)) r(2)

= (p(l)r{l) + 2p(2)r(2)) + (qr(l)r(l) + 29(2)r(2))

= (P. *) + (*. r).

3.    (ap,9) = (»p(l))ę(l) + 2(ap(2))7(2) = «(p(J)?(l) + 2j>(2)*(2))

= a(p. 9),

4    (P,P) = P2(l) + 2p2(2)^0!

5    (o, 0) = 0, a 2 warunku (p, p) = 0 wynika żc p(l) = p(2) = 0.

Funkcja p jest wielomianem stopnia 1 lub funkcją stałą. Zerowanie się tej funkcji w punktach 1 = 1 i r = 2 oznacza, żc p(x) = 0.

• Przykład 12.2

Uzasadnić, ze podane funkcje (•»•) nie są iloczynami skalarnymi we wskazanych przestrzeniach liniowych:

a) (5, y) = 5riy\ - 3z:y2 - 3r2J/i + ywi dla x = (xi, x2), y = (yi,y2) € #2;

b) (5, y) = [ri *2 *3]


2    1 3 -1 1 0

3    0 1


r *


L


dla 1 = (zlt x2, x3) y = (yi y2, y3) 6 R*t O (P.    = p(0)ę(0) + p(i)ę(l) dla p, q 6 IŁjfz].

Rozwiązanie

a)    Funkcja (•,•) nie spełnia warunku 4. (patrz rozwiązanie Przykładu 12.1) definicji iloczynu s.<alarnego. Traktując bowiem wyrażenie (z, z) = 5xJ-6xj z2 + x2 jako trójmian kwadratowy zmiennej xx otrzymujemy związek A = 16r2 ^ 0. Możliwa jest więc sytuacja, że (x, z) < 0 np. dla z = f-,lV Dodatkowo można jeszcze zauważyć, że istnieje niezerowy wektor, np z — (1,1), dla którego (z, z) = 0. To oznacza, że również warunek 5. definicji iloczynu skalarnego nie jest spełniony.

b)    W tym przykładzie warunek 1. definicji iloczynu skalarnego nie jest spełniony. Macierz

definiująca funkcję (    ) nic jest symetryczna i łatwo wskazać dwa wektory, np. x =

(1,0 0), y = (0,1,0), dla których (x, y) = 1 ^ — 1 = (y, x).

c)    Załóżmy, że dla pewnego wielomianu p € -ft2[x^ zachodzi związek (p. p) = 0. To oznacza, że p2(0) -f p2(l) = 0, a zatem p(0) = p(l) = 0. Łatwo wskazać niezerowy

Dwunasty tydzień - pizykłady    117

wielomian p stopnia ^ 2 spełniający otrzymaną zależność, np. p(x) = x(x— 1). Warunek 5. definicji iloczynu skalarnego me jest więc spełniony

• Przykład 12.3

W przestrzeni euklidcsowcj EA

a)    obliczyć, normę wektora (1, —2,3, —4);

b)    zbadać ortcgonalność wektorów (2, —3,1,—1), (6.1,— 2,7);

c)    obliczyć kąt miedzy wektorami (1,2,1,—2), (—2,1 0,1);

d)    znaleźć wszystkie wektory ortogonalne do wektora (1,0,1,0) i wskazać jeden taki wektor o normie równej 3;

c| podać przykład wektora unormowanego tworzącego z wektorem (1,1 —1,0)


Rozwiązanie

a) Niech i = (1, — 2, 3, — 4). Wówczas

|i| = sj(i,x) = V'l2 + (-2)’ + 32 + (—4)2 = y/30.

b)    Oznaczmy podane wekLory odpowiednio przez Z, y. Mamy (z, y) = 0. zatem wektory te są ortogonalne.

c)    Dla podanych wektorów z, y mamy

cos i (z, y) =


(g.y) = ~2

1*1 liżl y/iÓy/S


yTs

15 '


czyli $ {x,y) = arccos ( J

d) Dowolny wektor X = (a,ł>,c,d) € Eł ortogonalny dodanego wektora y spełnia związek [z, y) = u + c = 0. Stąd wynika, że x = (a b, -a.d), gdzie a,b,d£ R Wszystkie wektory o tej własności tworzą więc przestrzeń Umową Un {(1,0, — 1, 0), (0, 1,0, 0), (0, 0,0. 1)}. Wektor o normie równej 3 należący do tej przestrzeni spełnia dodatkowo warunek 2a2b2 + d7 = 9. Przykładem takiego wektora jest Zo = (2,1,—2,0).

c) Niech x = (u,b,c,d) będzie szukanym wektorem, y = (1,1,—1,0). Wówczas mamy a2 4- bd + c2 + dA = 1 oraz

cos 4 {z, y) =


a + b — c

~7T~


s/2

2


Stąd wynika, że a -f- b


— - y/d, zaś d = y/1 — a4 4


c = i\/6. Przykładowo można przyjąć, że a — b — i\/6, c =

2    o

b7 c2 i\/7 Ostatecznie X = ( iv6, ^ ^6, — - V6, i .

• Przykład 12.4

Obliczyć kąty między wektorami p3 = 2 — 4x, ę0 = x - 2 w przestrzeni eukiideso-wej 12i[x) 7. podanymi iloczynami skalarnymi:


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
116 117 (4) 116Przestrzenie euklidesowe 3 (o-i, y) = 3 (crii) y: — 2(ati) yz — 2 (az2)y, + 4 {ctx2)y
118 119 (4) - -Przestrzenie euklidesowe MU • — * a)    (P.«) = p(-1)9(-1) + P(2)ł(2);
132 133 (3) 132    Przestrzenie euklidesowwę f) / = ł w przestrzeni lin {1 ,sin z, si
Rachunek różniczkowy odwzorowań określonych i o wartościach w przestrzeniach euklidesowych. Pochodne
118 119 (4) 118    Przestrzenie euklidesowo a)    (P. Q) = P(-l)d(-l)
120 121 (3) 120 37f HlufliTfflą SSjSrrtiTr*ńi Przestrzenie euklidesowe Zatem cos iaz + 6,sin z
124 125 (3) 124 **r*rx *WMŁS Przestrzenie euklidesowe a) Mimy (t’i > Va) - 0,
130 131 (3) 130 Przestrzenie euklidesowe b) Niech {ej. 52,^3, e^} będzie bazą standardową przestrzen
134 135 (3) 134 Przestrzenie euklidesowoOdpowiedzi i wskazówki 13.1 a) d) 231 / —V 10 V 10 ; e) [5,2
Zajmiemy się wyłącznie przestrzenią euklidesową, opisaną za pomocą współrzędnych
122 123 (3) 122 Przestrzenie euklidcsowe sowcj    z podanymi iloczynami skalarnymi:a)
126 127 (3) Przestrzenie euklidesowe gwarantującego równość przestrzeni lin {iii, u2, i*3} = lin {£1
128 129 (3) Przestrzenie euklidesowc Bazę przestrzeni E stanowią więc wektory uy = (0,1,0, —1) u? —
138 139 (3) Uti Przestrzenie euklidesowe b) Oznaczmy symbolami t>i, i2, v3 kolejno generatory prz

więcej podobnych podstron