116
Przestrzenie euklidcsowe
3. (aź, y) = 3 (azij y; - 2(crn ) y2 - 2(q'X2}»i +4 {orz2)ya = ar(3i|yi - 2xjy2 - 2r2yi + 4r2y2)
= n(x, y).
Sprawdzamy warunek 4. Mamy (x, i) = Zz] - 4xir2 + 4x2- Jest to trójmian kwadratowy zmiennej i\, dla którego A = -32 (z2)2 ^ 0 Stąd wynika, że (i x) ^ 0. Warunek 5. jest także spełniony, bowiem oczywiście (0 0) = 0 Jeżeli natomiast (z. x) = 0, to rozważany poprzednio trójmian kwadratowy ma pierwiastek i A = 0. Stąd x2 — 0 oraz x ] — 0, zatem z — 0.
b) Niech p, <7 r e /2i [jc] oraz a € R Podobnie jak poprzednio mamy
1 (p.<7> = P(0fl(l) + 2P(2)«(2)= 7(l)p(l)+2ę(2)p(2) = (q,p)
2. (p + q, r) = *>(!)+ ?(1)) K1) + 2(p(2) -+ g(2)) r(2)
= (p(l)r{l) + 2p(2)r(2)) + (qr(l)r(l) + 29(2)r(2))
3. (ap,9) = (»p(l))ę(l) + 2(ap(2))7(2) = «(p(J)?(l) + 2j>(2)*(2))
= a(p. 9),
4 (P,P) = P2(l) + 2p2(2)^0!
5 (o, 0) = 0, a 2 warunku (p, p) = 0 wynika żc p(l) = p(2) = 0.
Funkcja p jest wielomianem stopnia 1 lub funkcją stałą. Zerowanie się tej funkcji w punktach 1 = 1 i r = 2 oznacza, żc p(x) = 0.
• Przykład 12.2
Uzasadnić, ze podane funkcje (•»•) nie są iloczynami skalarnymi we wskazanych przestrzeniach liniowych:
a) (5, y) = 5riy\ - 3z:y2 - 3r2J/i + ywi dla x = (xi, x2), y = (yi,y2) € #2;
b) (5, y) = [ri *2 *3]
L
dla 1 = (zlt x2, x3) y = (yi y2, y3) 6 R*t O (P. = p(0)ę(0) + p(i)ę(l) dla p, q 6 IŁjfz].
Rozwiązanie
a) Funkcja (•,•) nie spełnia warunku 4. (patrz rozwiązanie Przykładu 12.1) definicji iloczynu s.<alarnego. Traktując bowiem wyrażenie (z, z) = 5xJ-6xj z2 + x2 jako trójmian kwadratowy zmiennej xx otrzymujemy związek A = 16r2 ^ 0. Możliwa jest więc sytuacja, że (x, z) < 0 np. dla z = f-,lV Dodatkowo można jeszcze zauważyć, że istnieje niezerowy wektor, np z — (1,1), dla którego (z, z) = 0. To oznacza, że również warunek 5. definicji iloczynu skalarnego nie jest spełniony.
b) W tym przykładzie warunek 1. definicji iloczynu skalarnego nie jest spełniony. Macierz
definiująca funkcję ( ) nic jest symetryczna i łatwo wskazać dwa wektory, np. x =
(1,0 0), y = (0,1,0), dla których (x, y) = 1 ^ — 1 = (y, x).
c) Załóżmy, że dla pewnego wielomianu p € -ft2[x^ zachodzi związek (p. p) = 0. To oznacza, że p2(0) -f p2(l) = 0, a zatem p(0) = p(l) = 0. Łatwo wskazać niezerowy
wielomian p stopnia ^ 2 spełniający otrzymaną zależność, np. p(x) = x(x— 1). Warunek 5. definicji iloczynu skalarnego me jest więc spełniony
W przestrzeni euklidcsowcj EA
a) obliczyć, normę wektora (1, —2,3, —4);
b) zbadać ortcgonalność wektorów (2, —3,1,—1), (6.1,— 2,7);
c) obliczyć kąt miedzy wektorami (1,2,1,—2), (—2,1 0,1);
d) znaleźć wszystkie wektory ortogonalne do wektora (1,0,1,0) i wskazać jeden taki wektor o normie równej 3;
c| podać przykład wektora unormowanego tworzącego z wektorem (1,1 —1,0)
Rozwiązanie
a) Niech i = (1, — 2, 3, — 4). Wówczas
|i| = sj(i,x) = V'l2 + (-2)’ + 32 + (—4)2 = y/30.
b) Oznaczmy podane wekLory odpowiednio przez Z, y. Mamy (z, y) = 0. zatem wektory te są ortogonalne.
c) Dla podanych wektorów z, y mamy
cos i (z, y) =
czyli $ {x,y) = arccos ( J
d) Dowolny wektor X = (a,ł>,c,d) € Eł ortogonalny dodanego wektora y spełnia związek [z, y) = u + c = 0. Stąd wynika, że x = (a b, -a.d), gdzie a,b,d£ R Wszystkie wektory o tej własności tworzą więc przestrzeń Umową Un {(1,0, — 1, 0), (0, 1,0, 0), (0, 0,0. 1)}. Wektor o normie równej 3 należący do tej przestrzeni spełnia dodatkowo warunek 2a2 + b2 + d7 = 9. Przykładem takiego wektora jest Zo = (2,1,—2,0).
c) Niech x = (u,b,c,d) będzie szukanym wektorem, y = (1,1,—1,0). Wówczas mamy a2 4- bd + c2 + dA = 1 oraz
cos 4 {z, y) =
a + b — c
~7T~
s/2
2
Stąd wynika, że a -f- b
— - y/d, zaś d = y/1 — a4 4
c = i\/6. Przykładowo można przyjąć, że a — b — i\/6, c =
2 o
b7 — c2 — i\/7 Ostatecznie X = ( iv6, ^ ^6, — - V6, i .
Obliczyć kąty między wektorami p3 = 2 — 4x, ę0 = x - 2 w przestrzeni eukiideso-wej 12i[x) 7. podanymi iloczynami skalarnymi: