11884 SL370986

1

UKŁAD MIĘŚNIOWO-SZKIELETOWY    H

Środki ostrożności podczas neurologicznego badania przedmiotowego I opieki nad pacjentem (na podstawie pracy Butlera 2000, za zgodą firmy Noigroup Publications. Zob. Butier 2000)

•    Niezbędne jest ustalenie, czy pacjent należy do grupy

wysokiego ryzyka i odpowiednie z nim postępowanie.    \

•    W ostrym zespole korzeniowym należy ostrożnie wykonywać czynności związane z rozciąganiem i szczypaniem.

•    Należy uważać, aby powtarzane ruchy nie pogarszały

stanu czuciowego układu nerwowego.    \

•    Należy postępować ostrożnie w przypadku stanów ostrych, kiedy obraz kliniczny zmian, np. w przypadku urazu krążka między kręgowego lub zespołu bólowego segmentarnego, wskazuje na to, iż istnie)e możliwość podrażnienia lub ucisku nerwu.

•    Konieczne jest objęcie obserwacją pacjenta, u którego wystąpiło niedawno widoczne ciężkie uszkodzenie nerwu obwodowego, mogące nie powodować początkowo żadnych objawów. Stan pacjenta trzeba kontrolować przez kilka dni, oczekując na ujawnienie się objawów klinicznych.

•    Istnieją stany, w których dochodzi do wyczerpania przytwierdzenia nerwów obwodowych i wszelkie próby ich mobilizacji metodami fizycznymi będą nieskuteczne, przy czym powtarzane mogą jedynie nasilić zaburzenie. Konieczna jest w takich przypadkach opinia chirurga.

•    Należy działać ostrożnie w przypadku takich chorób, jak: cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów i zespół Guillaina i Barrćgo. Trzeba jednak pamiętać, że programy polegające na stopniowej mobilizacji i aktywności fizycznej mogą być pomocne w zmniejsza nasilenia objawów wspomnianych chorób i minim zowaniu ich skutków.

• W przypadku wystąpienia objawów, powstałego na skutek urazu lub zespołu ucisku rdzenia, ciężkiego uszkodzenia neuronu ruchowego w jego górnym odcinku należy zasięgnąć opinii specjalisty.

Objawy różnicujące w diagnostyce bólu grzbietu (z objawami alarmowymi)

(za zgodą Clinical Standards Adyisory Group 1994)

Poniżej przedstawione zostały główne wskazówki diagnostyczne odnoszące się do zwykłego bólu grzbietu, bólu korzonkowego lub możliwości występowania istotnej patologii rdzenia (objawy alarmowe).

Prosty ból grzbietu

•    Początek dolegliwości ma miejsce przeważnie w wieku od 20 do 55 lat

•    Okolica lędźwiowo-krzyżowa, pośladki i uda

•    Ból o charakterze mechanicznym

-    zmienia się pod wpływem aktywności fizycznej

-    zmienia się w czasie

•    Dobry stan pacjenta

•    Rokowanie dobre (90% wyleczeń z ostrego ataku w ciągu 6 tygodni)

Ból korzonkowy

•    Jednostronny ból kończyny > ból grzbietu

•    Ból najczęściej promieniuje do stopy lub paluchów

•    Drętwienie i parestezje w tym samym obszarze

•    Objawy podrażnienia nerwu

•    Unoszenie wyprostowanej kończyny dolnej wywołuje ból na niższym poziomie

•    Zmiana funkcji ruchowych, czuciowych lub odruchów

-    ograniczona do jednego korzenia nerwowego