148,149

148

Teorie literatury XX wli I

^I935~^I94^J: C. Brooks i R.P. Warren redagują .Southern Revicw", jedno z najważnir|«

czasopism tego okresu. Publikują tam między innymi W. Stcvcns, K Ibid ■ R. Jarcll, Y. Winters, R.P. Blackmur - najlepsi krytycy i poeci.

1936:    I.A. Richards w Philoiopby of Rhetoric atakuje dogmat Jednego Jedynego / <

czenia". Wprowadza teorię znaczenia wewnątrzkontekstowego. Wallaor Str»< • po publikacji Ideas of Order zostaje uznany za jednego z największych po*t"» amerykańskich.

1938:    Brooks i Warren publikują najbardziej wpływową antologię dla studentów lu

tury angielskiej - Understanding Poetry: An Anthologyfor College Student* (Marniejąc poezję. Antologia dla studentów szkół wyższych). We wprowadzającym / * kie do nauczyciela ostrzegają przed szukaniem dla wiersza pozapoetyckich uh • tutów.

1939:    J C. Hansom zaczyna wydawać .Kenyon Rcvicw", jedno z najbardziej wpi) •

wych czasopism krytycznych.

W.K. Wimsatt zostaje profesorem w Yale University.

1941:    The Netu Criticism Ransoma z tekstami poświęconymi działalności kryty #im 1

l.A. Richardsa, W. Kmpsona,T.S. Eliota i Y. Wintersa. Po raz pierwszy (Hijawią się nazwa .Nowa Krytyka" jako określenie nowego sposobu analizy tekstów In. rackich. Po latach Brooks będzie wspominał, że nazwa została wybrana it" • • tunnic i nie była używana przez tych, do których się odnosiła.

1942:    Atak nowojorskiego intelektualisty i pisarza Alfreda Razina. Nowa Krytyka

staje oskarżona o fetyszyzowanie formy.

1946:    The Intentional Fallacy Wimsatta i Bcardslcya.

1947:    Brooks publikuje The Weil Wrought Urn: Studies in the Structure oJ l\xtTy_% na|l< n

dziej wpływową książkę Nowej Krytyki. Zostaje profesorem w Yale Univrr»tu

1949:    The Affective Fallacy Wimsatta i Bcardslcya.

Theory of Literaturę Wcllcka i Warrena - pierwsze podsumowanie tcoi poglądów Nowej Krytyki. Choć Brooks uznaje Teorię literatury za .nowr tfftHtfN dla badań literackich", to jednocześnie wyznaje, że .Nowa Krytyka (...) wytrą. 1 ła już swoją energię" i badaniom literackim potrzebna jest większa ró/mno.l ność.

1950:    Warren zostaje profesorem w Yale Univcrsity.

1951:    Recenzując antologię Criłique1 and Euays in Crticism tęiO-tę^S, Warirn j-

/naje, że .Nowa Krytyka doszła do kresu".

1951:    R.S. Cranc, należący do tak zwanej Szkoły Chicagowskiej (nawiązujące) do i»t. ■

ryki AryMotcIcsowskiej), publikuje antologię Criłies and CHłiciim Anrfłuł Modern,w której Nowa Kiytyka /ostała oskarżona o kniiccntrowanir się wyłą lite 11.1 jednym cleniem te formy języku („dyk» jl").

I' I Miuuilizm amerykański - New Cri/ieism

149

rl|t | /A. I ftbu! I(on: Studies in tbe Meaning of Poetry, zbiór esejów W. K. Wimsatta Jr, druga |.. /'A. Weil Wrougbt Urn Hrooksa wielka reprezentatywna książka Nowej Krytyki (za-- i* i* miedzy innymi oba eseje pisane z Bcardslcycm: Intentional Fallacy oraz Affeetn*

! tlimy).

4i* U-. New/1/wlogistsfor l*oetry Murraya Kriegera podsumowuje dokonania Nowej Kry-

•    ikł i oliwłeszcza wyczerpanie jej dynamiki.

•    m 11i. itry Criticism: A Sbort History Hrooksa i Wimsatta, książka uznana po latach za

■ • •ttiią wypowiedź Nowej Krytyki, aczkolwiek Wiinsatt sam siebie za Nowego Kry-»*k« ntr uważał.

W htatomy of Criticism Northrop Fryc zarzuca „nowym" krytykom „postawę estetyczni i lo, ze fiozostają na dosłownej powierzchni literatury (łexłure), lekceważąc warstwę ■tinMir/ncgo poznania (dianoia).

•    l‘n #y«l« nc I .yndon Johnson wysyła wojska amerykańskie do Wietnamu.

(*«»• W lUllimore na konferencji The Languages of Criticism and the Science of Man pojawiają się między innymi Barthcs,Laican,I)cmda,Pbuict,Todorov. Wśród referentów nic ma ani jed 1*1(0 przedstawiciela Nowej Krytyki. Jest natomiast Paul dc Man, który rozwijając swoją kom • |h |ę dckorutmkcjonistyczną,będzie się do Nowej Krytyki nieustannie odwoływał.

|f|C^ł Mwh WclJck ogłasza w „Critical lnquiry" artykuł pod tytułem The New Criticism: Pro and I vN/fN, w którym opowiada się za kontynuacją Nowej Krytyki. Artykuł ten wywołał głośną

•    « «ku*)ę w następnym numerze czasopisma. Był to prawdopodobnie ostatni wielogłos na »*ii ' u i\'. u; Criticism w prasie amerykańskiej i ostami spór o nią.