0929DRUK000017
73

161

KUCH SIONCA

S" PW = t_w jest kątem godzinnym punktu W. Piszmy jeszcze 4 — t, t_w = 0, to jest

0 = cc —(— t.    (7'i)

Wzór ten wyraża, że suma wznoszenia prostego jakiejkolwiek gwiazdy i jej kąta godzinnego zawsze równa się kątowi godzinnemu punktu W. Ze wzoru w7) wypływa też, że

t = 0 — a,

a = 0 — t

Wprowadzona tu kąt 0 ma w astronomji znaczenie pierwszorzędne. Obrót nieba dokoła osi świata dokonywa się. w ciągu doby gwiazdowej; w tym czasie w da.nem miejsCu otfeerwacji wszystkie punkty nieba raz dołują i raz górują. Chcąc obrót nieba zużytkować jako miarę czasu, należy pewną chwilę obra<j za początek doby gwiazdowej.

Otóż za ten początek dobij gtmttzdoimj^frzyjmuje się w daliom miejscu obserwacji chwilę górowania punktu W. Przy takiej umowie kąt godzinny punktu W w danej 'chwili jest miarą czasu, jaki upłynął od początku doby gwiazdowej w tern miejscu obserwacji. Ten czas, który upłynął od początku doby gwiazdowej, nazywa się wprost czasem fjiciazdoimjm

Jak do kątów godzinnych i\ ogóle, tak oczywiście i do czasu gwiazdowego odnosi się wzór ). W tym przypadku jest

0-fż —0_o.    (717

To znaczy, że czas gwiazdowy w danem miejscu obserwacji jest mniejszy od ózasu gwiazdowego na południku g-Tównym o długość geograficzną miejsca obserwacji. Czas danego miejsca wogóle nazywa się czasem miejscoicynl albo lokalnym.

Dla t — 0° ze wzoru (f7) wynika 0 = a. Znaczy to, #e w chwili górowania danej gwiazdę" czas gwiazdowy równa się wznoszeniu prostemu te] gwiazdy; można tfez powiedzieć odwrotnie, że w danym czasie gwiazdowym górują te gwiazdye który cli wznoszenie proste równa się Brasowi gwiazdowemu. Oczywiście więc w każdej chwili zachodzi górowanie danej

Astronomja sferyczna.    11