I
.Nina Ricci, Pacjuin, Lanvin. Dermoy i M. de Rauch. Wśród nich wybił się zwłaszcza Dior.
Linia „kloszowa”, wzorowana na ubiorach z lat 1900. dawała zarys sylwetki kobiece! o malej głowie, małej górnej części tułowia i bardzo szerokiej i długiej spódnicy ora?, małej nóżce w delikatnych pantofelkach, zwanych „pied-minia-ture!,.,M Moda ta zapoczątkowała również uciszenie halek1*’ mających podtrzymywać szeroki dół sukni oraz gorsecików o szerokości 25 cm, zwężających talię i uwypuklających biodra. Linia „kloszowa” przerodziła się później w tzw. linię ,.A'\ o obniżonym stanie i luźnej talii (il. 221). W roku 1957 zwano tę L linie „corolle", była ona po dziesięciu Lalach dalszym etapem
rozwoju linii „szerokiej", której wprowadzenie zapoczątkowało karierę Diora. W 1947 r. jego pracownia liczyła 24 osoby. W dziesięć lat później było ich ok. 1200, a Dior kreował już 1009 modeli rocznie. Założył wówczas agencje w Londynie, Japonii, Australii, Południowej Afryce i w wielu miastach Europy.
W roku 19551 Dior lansuje linię „szeroką” ubioru w postaci tzw. „trapezu”, poszerzającego się już od ramion, którego długość została znacznie zmniejszona (il. 322). „Trapez” musiał być
3!ł. Wariant linii ..isercAlt)" t l«» r. wyfc«u;« va»ii>-ci»r.'.a i ubiorOw rokokowych. 31S Wariant linii ..Jserakicj" * w: r. - trw. „ktchch kwiatu".