22953 ScanImage006 (5)

= 1,5 cm .

Sf ^ SRb = ct • fd • d • £t,

a =    =    = 4,25 > 2,5 (a = 8 cm - rozstaw łączników w szeregu),

Przyjęto śrubę M16, otwór 0 18.

Wyznaczenie średnicy d ze wzoru na nośność obliczeniową śruby ze względu na docisk trzpienia do ścianki otworu

gdzie: a - współczynnik zależny od rozmieszczenia śrub w połączeniu

a = ^- =    = 2,5 (aj - odległość od czoła blachy w kierunku obciążenia)

przyjęto a = 2,5;

fd -wytrzymałość obliczeniowa blachy podlegającej sprawdzeniu na docisk,

It -sumaryczna grubość części podlegających dociskowi w tym samym kierunku (przyjęto It = 10 mm, ponieważ to blacha środkowa jako pierwsza ulegnie zniszczeniu poprzez docisk).

Stąd potrzebna średnica śruby ze względu na docisk

d >

70

a • f_d • It 2,5 - 21,5 -1,0

= 1,3 cm .

Sprawdzenie przekroju osłabionego a-a

Według normy [1], warunek nośności dla rozciągania równomiernego, gdy wskaźnik osłabienia przy rozciąganiu vj/_ot jest mniejszy od jedności, sprawdza się ze wzoru

i

cr_e, = -^-+ Aa =    < f_d (Aa = 0, bo przekrój nie jest zginany),

Vo.

- naprężenia normalne średnie obliczone na podstawie cech geometrycznych przekroju brutto (A, - pole przekroju brutto),

gdzie: o

_ F

G =

A_t 1,0 -10,0

²¹⁰    = 21,0-^ = 210 MPa.

cm

\|/_ot =    - wskaźnik osłabienia przy rozciąganiu.

Wielkość A_tv (sprowadzone pole części rozciąganej) oblicza się ze w'zoru

= 8,2 -1,28 = 10,5 cm^:

^ ty A,,

0>8 R_m o ₂ 0,8-375 ₁₀₀__lrtc _₂

R.

235

(A_n = 1,0- (10,0 —1,8) = 8,2 cm² pole przekroju netto).

Ponieważ A,_v > A, = 10 cm", przyjęto A_tlv = 10,0 cm². Podstawiając obliczone wartości, otrzymamy

¥o.

Any _ 10,0

A, " 10,0

= 1,0.

Ponieważ wskaźnik osłabienia przekroju \y_ot jest równy jedności, to nie istnieje obawa utraty nośności w obszarze osłabienia otworami na łączniki.

Wg normy [1], nośność elementu rozciąganego sprawdzimy ze wzoru

N < Nr, = Any- fj 210 kN< 10,0-21,5 = 215 kN.

Zasada poprawnego projektowania

Stosowanie wskaźnika osłabienia przekroju \j/_ot wynika z przyjętej (wg [2]) następującej zasady poprawnego projektowania połączeń elementów. „W prawidłowo zaprojektowanych połączeniach elementów, których nośność jest wykorzystana, nośność łączników' na ścinanie powinna być nie mniejsza niż wytrzymałość przekroju netto, a uplastycznienie przekroju brutto powinno być możliwe, zanim zostanie rozerwany przekrój netto”. Część powyższej zasady, która została wyróżniona można zapisać jako

A_n d> R_m>A_t R_e,

(wg [2] 0 = 0,75 dla otworów wycinanych, O = 0,85 dla otworów wierconych, w normie [1] przyjęto jednakową wartość dla obu typów otworów O = 0,8). Zaprojektowane w ten sposób połączenie wykazuje plastyczne właściwości objawiające się sygnalizowanym narastaniem odkształceń plastycznych w przekroju brutto przed wystąpieniem zerwania przekroju netto. W tym przypadku wskaźnik osłabienia