EN 10002-1:2001
Kształt części uchwytowej próbki może być dowolny, odpowiednio dostosowany do uchwytów maszyny wytrzymałościowej. Długość części równoległej (Lę), a w próbkach do badań rozciąganych bez strefy przejścia odległość między uchwytami, zawsze powinna być większa od początkowej długości pomiarowej (Lo).
6.1.3 Próbki do badań nie obrabiane mechanicznie
Jeżeli próbkę do badań stanowi odcinek wyrobu nieobrobiony mechanicznie lub nieobrobiony odcinek próbny, to długość próbki między uchwytami maszyny powinna być tak duża, aby znaki pomiarowe mogły być naniesione w dostatecznie dużej odległości od uchwytów (patrz załączniki B do E).
Odlane próbki do badań powinny mieć łagodne przejście między częścią uchwytową a częścią równoległą. Wymiar promienia tego przejścia jest istotny i dlatego zaleca się, aby był ustalony w normie wyrobu. Kształt części uchwytowej próbki może być dowolny, odpowiednio dostosowany do uchwytów maszyny wytrzymałościowej. Długość części równoległej (L<-) zawsze powinna być większa od początkowej długości pomiarowej (Lo).
6.2 Rodzaje próbek .
Najczęściej stosowane rodzaje próbek, które dla różnych rodzajów i kształtów wyrobów są podane w tablicy 2, określono w załącznikach B do E. Inne rodzaje próbek do badań mogą być podane w normach wyrobu.
Tablica 2 - Podstawowe kształty próbek do badań w zależności od rodzaju wyrobu
Rodzaj wyrobu | |||||
Blachy—Płyty — Płaskowniki |
Druty - Pręty - Kształtowniki | ||||
| 1 |
JMgk | ||||
mm |
# |
Załącznik | |||
o grubości, w milimetrach |
o średnicy lub boku, w r |
nilimetrach | |||
0,1 S grubość < 3 |
- |
B | |||
- |
<4 |
C | |||
li |
ż4 |
D | |||
Rury |
E |
6.3 Przygotowanie próbek
Próbki do badań powinny być pobrane i przygotowane zgodnie z wymaganiami odpowiednich norm europejskich dla różnych materiałów (np. EN ISO 377 itp.).
Początkowe pole przekroju poprzecznego powinno obliczać się ze zmierzonych wymiarów próbki. Dokładność obliczeń zależy od rodzaju próbek do badań. Sposób obliczeń dla różnych rodzajów próbek do badań podano w załącznikach B do E.
Każdy z końców początkowej długości pomiarowej powinien być oznakowany drobnymi znakami lub rysami; nie mogą to być nacięcia, które mogłyby spowodować przedwczesne rozerwanie próbki.
10