26749 s541

Zarządzanie jądrem systemu 541

zbyt wiele modułów, każdy ze zbyt dużą liczbą parametrów, w dodatku każdy z nich musi się ładowaó do pamięci operacyjnej w ściśle określonym porządku. Aby zaoszczędzić nam cennych godzin spędzonych na konfiguracji karty muzycznej, pokażemy jak wybrać tylko te sterowniki, które są naprawdę potrzebne i jak umieścić wszystkie niezbędne funkcje w jednym module zamiast w trzech czy czterech. Wszystkie potrzebne informacje znajdują się dalej w podrozdziale „Korzystanie z polecenia make config”.

Konfigurowanie karty muzycznej

1.    Sprawdź, który z modułów sterowników obsługuje dany typ karty. Miejscem, od którego warto zacząć poszukiwania są linuksowe pliki HOWTO (Jak to zrobić). Najnowsze ich wersje znaleźć można w Internecie pod adresem http://sunsite.unc.edu/LDP/, ale wersje zawarte na dysku instalacyjnym Linuksa mogą okazać się wystarczające.

2.    Ustal adresy urządzenia dla karty muzycznej. Najprościej jest je uzyskać podłączając kartę do systemu Windows 95 i zaglądając do menadżera dźwięku, by znaleźć odpowiednie przerwania i adresy I/O. Postępując w ten sposób można nawet poradzić sobie ze wspomnianymi dalej urządzeniami typu Pług and Play.

3.    Wybrawszy odpowiedni edytor dokonaj edycji pliku /etc/modules.conf. Upewnij się, że masz kopię tego pliku na wypadek, gdyby coś poszło nie tak.

Mój plik /etc/moduł es. conf wygląda tak: alias ethO ne

options ne io=OxeOOO ircj=12 alias scsi hostadapter ppa options ppa ppa_nybble*0 alias sound sb

Karcie muzycznej poświęcony jest wiersz alias sound sb. Linuksowe skrypty init poszukują informacji o karcie muzycznej w pliku /etc/modules. conf i gdy ją znajdą, ładują odpowiednie moduły sterowników. Następnie moduł uruchamia kartę mu zyczną. W moim przypadku standardowe ustawienia działają całkiem poprawnie. Tak jest zazwyczaj, gdy mamy do czynienia z większością zwykłych kari.

4.    Jeśli wybrałeś (lub zrobił to za ciebie odpowiedni program) niestandardową konfigurację karty, będziesz musiał ustawić niestandardowe parametry podczas instalacji. Zazwyczaj trzeba w takich sytuacjach podać adresy I/O, przerwania IRQ i kanały DMA. Poniżej przykład wiersza kodu polecającego sterownikowi karty Soundblastcr poszukiwać sprzętu o określonych parametrach:

alias sound sb

options sound ioaddr=220 irq=5 dina=l,5

Kod poleca szukać sterownikowi karty o adresie I/O: 220. przerwaniach IRQ: 5 i korzystającej z kanałów DMA: 1 i 5. Dla 8-bitowych kart SoundBlaster i SoundBlaster Pros konieczna jest rezerwac ja tylko jednego, 8-bitowego kanału DNA.