29642 S6304235

V.,

V.,

r.T

lilii liii* lilii liii*ali*»lli*illi«^|V ■

r

72

ftyfc ucMńiś sif i wykorzystani? półkul móifouiyih

inm

nacja półkul mózgowych

73

oraz wyobrażać sobie nowe możliwości. Powinny one przystosować zadania prawej półkuli do lewą) półkuli mózgową), wyl koreysntjac swoje własne, sekwencyjne podejście do radzenia] sobie z nowymi ideami, lub rozwinąć prawą półkule mózgową, j Istnieje wiele zadań, które wymagąją zaangażowania pra-1 wej półkuli mózgową). Zdarza się, że osoby ze zmienną do-i minacją półkul mózgowych mogą używać lewej półkuli doi zadań, do których wykonania lepiej nadaje się prawa półkula. I One także powinny wiedzieć, która półkula lepiej nadaje się ] do wykonania jakiego zadania, tak by móc właściwie ją wykorzystać. Wskazówki dla osób z dominującą lewą półkulą móz- j gową zamieściliśmy w części IV, która traktuje o technikach j uczenia się przy zastosowaniu najbardziej odpowiedniego , dla danej osoby sposobu uczenia się.

Błędna identyfikacja

Wiele osób dorasta w przekonaniu, że mąją one jakiś pro- j blem czy też ułomność dotyczącą nauki, gdy tymczasem po j prostu posługują się one niewłaściwymi technikami uczenia się. i Nawet dziś mamy do czynienia z tysiącami uczniów określa- i nych mianem opóźnionych w nauce, podczas gdy w rzeczywi- ] stośd prezentuje się im zadania w sposób niezgodny z ich preferencjami dotyczącymi półkul mózgowych lub też nikt ich j nigdy nie nauczył tęga w jaki sposób posługiwać się tą półkulą mózgową, która nąjleplej pasuje do danego zadania Zaburzenia w nauce określane są mianem .dysfunkcji centralnego systemu nerwowego*, co oznacza, że chodzi tu o jakieś zaburzenie w obwodzie łączącym zmysły, system nerwowy i mózg. Zaburzenie to można sobie wyobrazić jako rodzaj spięcia w systemie nerwowym, które zaburza informację przesyłaną z organów zmysłów do mózgu, a następnie z powrotem do organów zmysłów. Nie dotyczy to osoby ze zmienną dominacją półkul mózgowych. która nie ma dysfunkcji centralnego systemu nerwowego, lecz która nie została po prostu nauczona tego, w jaki sposób powinna używać prawej półkuli mózgowej do zadań odpowiednich dla prawą) półkuli oraz lewej półkuli mózgowej do zadań ' odpowiednich dla lewą) półkuli. Osoba ze zmienną dominacją | półkul mózgowych może robić te same błędy co osoba mająca ; zaburzenia w uczeniu się. jednak między nimi Istnieje ogromna | różnica. Osoba z zaburzeniami w uczeniu się cierpł bowiem na j trwale uszkodzenie centralnego systemu nerwowego. Dlatego jbei względu na to. Ile razy będzie wykonywała jedno I to samo zadanie, za każdym razem nie uda jej się tego dokonać. Musi się \ ona nauczyć, w jaki sposób wykonać dane Okdil nlo.wykorzystu-| Jąc Inne sensoryczne metody lub techniki. Tymczasem osoba ze [ zmienną dominacją półkul mózgowych może nauczyć się tego, [ w jaki sposób posługiwać się drugą półkulą mózgową lub może ! tak zmodyfikować dane zadanie, by pasowało ono do tej półkuli I mózgowej, która jest u niej dominująca. Tak więc w tym przypadku nie jest to kwestia uszkodzenia mózgu, lecz właściwego sposobu jego użytkowania. Osoby ze zmienną dominacją półkul mózgowych od dzieciństwa częściej używają jednej półkuli I i dlatego w nięj właśnie wykształciło się wtęcąj połączeń nerwowych, dzięki czemu stała się ona bardziej efektywna I szybsza w działaniu. Jednak w ich wypadku także druga z półkul może zostać rozwinięta lub też dane zadanie tak przestrukturyzowa-ne, by pasowało do aktualnie dominującej półkuli.

Wiele osób ze zmienną dominacją półkul mózgowych używa obu półkul w niewłaściwy sposób I żyje sądząc iż coś jest z nimi nie w porządku. Może to mieć wpływ na ich samoocenę i motywację do działania, zdarza się również, że przestają chodzić do szkoły lub rezygnują z dalszego kształcenia się, myśląc, że coś jest z nimi nie tak. Dopiero kiedy staną się dorosłe, przekonują się, że wcale nie są .tępe* czy .głupie*, lecz że system, którym się posługiwały, po prostu je zawiódł. Orientują się, że gdy sposób prezentowania nowego materiału odpowiada ich stylowi uczenia się, okazyją się znakomitymi ucznia-ml. To tylko podąjśde do uczenia się w ich latach szkolnych okazało się błędne, a kiedy ono uległo zmianie, mogły w końcu odnieść sukces. W części IV dowiemy się, w jaki sposób tłumaczyć język jednej półkuli na język drugiej półkuli mózgowej, by dzięki temu usprawnić proces uczenia się.

ii