Napięciem użytecznym Fu*) nazywa się różnicę napięć Fx i F2
Fu = Fl-F1 = F (13.10)
Napięcie użyteczne stanowi siłę obwodową F, według której określa się wartość momentu obrotowego przenoszonego przez pas.
Przenoszoną moc oblicza się z zależności
Pi =F-Vl = Fu-v i (13.11)
[Fi] = N ■ m/s = W
a moc obliczeniową (z uwzględnieniem strat energii i przeciążenia) równą mocy silnika — z wzoru
(13.12)
KP j KFu-n
rj y\
gdzie t] — sprawność przekładni pasowej; dla przeciętnych warunków pracy t] = 0,94 -f- 0,98.
Podstawą do obliczania napędów cięgnowych jest wzór Eulera (stosowany również dla hamulców taśmowych), określający stosunek napięć w cięgnie czynnym i biernym
(13.13)
Fi = F2-^fl
w którym:
e — podstawa logarytmu naturalnego (e & 2,7182),
/z — współczynnik tarcia między pasem i kołem (wg tabl. 13.1), a — kąt opasania dla koła mniejszego (w radianach).
Dla uproszczenia zapisu często wprowadza się wartość: m = e^a i wówczas Fi = F2 ■ m.
Z podanej zależności wynika, że znając wartość siły obwodowej (F = Fu), jaką powinna przenosić dana przekładnia pasowa, oraz wartość m (dla ustalonego kąta a i współczynnika tarcia fi), można łatwo obliczyć wartości
poszczególnych napięć: | |
m Fi = F--- m— 1 |
(13.14) |
1 F2 = F--- m— 1 |
(13.15) |
Fi + F2 Fu m+ 1 |
(13.16) |
°~ 2 2 m—1 | |
*) Oznaczenia napięć: Fa, Fu F2, Fu przyjęto w podręczniku dla zachowania jednolitego oznaczania sił (F) i pola przekroju (5). W literaturze przedmiotu napięcia te są przeważnie oznaczane przez: S„, S\, S2, S,„ a wówczas oznaczeniem pola przekroju pasa jest litera A. |
347