używanych dotąd w medycynie, psychologii i pedagogice takich terminów, jak: percepcyjnomotoryczny, sensomotoryczny, wzrokowo-ruchowy.
Termin integracja sensoryczna precyzyjniej określa procesy percepcji zmysłowej wrażeń docierających do naszego ciała i integrowanych w układzie nerwowym tak, by mogły być użyte do powstania odpowiednich reakcji.
Zanim prześledzimy techniczne aspekty integracji sensorycznej, zastanówmy się nad kilkoma prostymi sytuacjami, takimi jak:
1. Nadawanie wzrokowemu obrazowi słowa znaczenia dźwiękowego (wzrokowo-słuchowa integracja sensoryczna).
2. Odnalezienie cukierka w kieszeni lub w torebce w ciemnym teatrze (dotykowo-kinestetyczna integracja sensoryczna).
3. Ważenie koperty z listem w ręku, by ocenić, ile należy nakleić znaczków (zmysł poczucia ciężkości z dotykowo-kinestetyczno-proprio-ceptywną integracją sensoryczną).
4. Łapanie balonu przez osobę niewidomą (wrażenia słuchowe połączone z poprzednio wyuczonymi ruchami - praksje (patrz: Słowniczek) -zbliżanie rąk w celu uchwycenia piłki, balonu).
5. Matka huśtająca dziecko, by je uspokoić i uśpić (dotykowo-przed-sionkowa integracja sensoryczna).
Spójrzmy również na kilka przykładów nieprawidłowych zachowań dzieci, u podłoża których leżą deficyty w zakresie integracji sensorycznej.
1. Dziecko, które nie lubi lub wręcz walczy, by nie myć twarzy lub włosów (obronność dotykowa).
2. Dziecko ma trudności z wchodzeniem na drabinę - przenosi na wyższy szczebel tylko nogi, a nie potrafi przenieść rąk (dyspraksja -problem z planowaniem motorycznym - powiązana z wzrokowo-proprio-ceptywno-przedsionkowo-grawitacyjną niepewnością).
3. Dziecko jest bardziej zainteresowane przelatującą muchą niż tym, co mówi nauczyciel (rozproszenie uwagi słuchowej z małą jej pojemnością i problemami w koncentracji).
4. Dziecko myli ze sobą litery b i d, m i w (różnicowanie strony prawej-lewej, orientacja przestrzenna, deficyty wzrokowo-przedsionkowe).
5. Dziecko w wieku ośmiu lat nie potrafi podrzucać i odbijać piłki (koordynacja wzrokowo-ruchowa, zaburzenia przedsionkowe).
6. Dziecko uderzone przez huśtawkę, ponieważ zbyt blisko stało, wini huśtawkę lub stojące w pobliżu osoby (dyspraksja z komponentą
i
przedsionkową i zaburzeniami orientacji w przestrzeni).
/
17