40981 Obraz0

Współczesne tereny zieleni jako element środowiska

Środowisko możemy określić jako całokształt otoczenia, wraz z czynnikami pochodzenia biotycznego (rośliny, zwierzęta, ludzie) i abiotycznego (woda, skały, powietrze), czynniki gospodarczo-społeczne, a nawet układy w życiu codziennym i osobistym. Środowisko oddziałuje na nasze życie w sposób bezpośredni i pośredni, motywując lub ograniczając inicjatywy i działalność ludzi.

Tereny zieleni są to głównie obszary w aglomeracjach miejskich (również w krajobrazie otwartym), planowo obsadzane roślinnością dla poprawy estetyki i funkcji biologicznej środowiska. Miejskie tereny zieleni mają charakter lokalny. Składają się z zieleni obejmującej parki, zieleńce, ciągi komunikacyjne, obiekty sportowe i inne składniki podlegające klasyfikacji terenów zieleni. W szerokim ujęciu do terenów zieleni zalicza się również obszary krajobrazu otwartego wraz z jego zasobami (wodami, lasami, drogami), a także inne elementy tworzące krajobraz, w tym parki wiejskie (podworskie, przy-pałacowe, rezydencjonalne - prawie wszystkie zabytkowe) oraz parki krajobrazowe i narodowe wykorzystywane w celach turystycznych i naukowych.

W uznanym za uciążliwe środowisku wielkomiejskim ważną rolę pełni roślinność terenów zieleni. Osłabiając ujemny jego wpływ na zdrowie mieszkańców miast przez łagodzenie klimatu, latem i zimą, tłumienie hałasu, szczególnie w okresie wegetacji, zmniejszanie zapylenia i zawartości innych zanieczyszczeń w powietrzu, neutralizację wielu źródeł dodatniej jonizacji powietrza oraz wydzielanie fitoncydów.

Tereny zieleni mogą być: ogólnodostępne (parki, zieleńce, bulwary, lasy komunalne), zamknięte lub o dostępności ograniczonej (ogrody działkowe, zieleń zakładów przemysłowych), o przeznaczeniu specjalnym (ogrody botaniczne, zoologiczne, arboreta), przy czym te ostatnie zalicza się zwykle do ogólnodostępnych.

23