42231 Image00080

t** *T**ne mmi, 2 - 3.195, p < .Ol.

o

** ** ' ****** ** »M6zte lapcflK) 1—MCTnln - te przyczy-

* ********    *■" “I***! g—m lij mi ^ przy aMatc otecto percepcgi

r * ł* ••    T* ••P *y**lrt, Sacigteic czy .Ticfc— —ir «> tperymenw

**** “••• "*^ł*^ ttelteij* Ateaac)M l )teo takt* atc «ą loteyl pre-f)'III-M *Miur MTtacrteti 2 apMcp mm mymmcyą. 'Cechy tMW m. ******* *"* "•*% *^SH7*^fc-"^- « wrgl|te m erą staż*Ilość utrzymują * fil “••W¹* •*< ^ttwecjBcS r»i pi ijpn— wielkości icrytwc/pi ( ap. s trud ■P prxpfB*Ki»^, *Ły Z«4*au »7m.»^ąc«, jako Istotna przyczyna sukce-m, prza, »<alo m tyć wr*z ze z——ą oinHta percepcji).

Omawia*? wynik jest w pewnym sensie analogiczny do danych uzyska-■ł** prtwt * •it.rr* odnośnie do wpływu wymiaru Stabilności na dynamikę pr»*4^ai«ł/wiłrw* t. vi-r:/wr.ego po Niepowodzeniu: tam okazuje się, te Pr ^ fp.twt.tr j. jepo* od zer. i* do stabilnych przyczyn drastycznie obniża oczekiwani* aa przyszłość, a więc też jest czynnikiem generalizacji.

Wracając do głównego nurtu analizy, porównanie reguł atrybocyjnych Siścin mędzy ]* * (mym fgdy Sukces Innego występuje po Niepowodze-•tei Ja} daje obecnie zupełnie odmienny obraz /por. kolumna 6 ).

■ “ ! ! analiza wariancji w schemacie A x (B x S) dla powtarzal-nycfc pomiarów daje nie tylko znaczący efekt główny dla 10 kategorii (F-»£0,06, st,sw.9/1278, p< .001), lecz także efekt interakcji dla przyczyn I obiektów percepcji f F-10.91, st. sw,-9/1278, p < .001). Ten ostatni o-//.«' /a, j/ wielkości przyczyn przypisywanych do wyjaśnienia Sukcesu Ja utH/ ii.i.rgo tą w poszczególnych kategoriach istotnie różne.

l'rze, hodzęc do analizy w ramach poszczególnych Kategorii, uderzający jMt spadek w wielkościach trzech spośród czterech przyczyn należących do po/yiysmego bieguna wymiaru Wartościowania: Zdolności (F»3.78, p<.06). Wysiłek (F-2^.Qś, p<.001) i Zadanie stymulujące (F-19.33, p< .001). Od-Wil tendencja występuje w zakresie neutralizujących i anulujących wartość jH&CdiU kategorii przy< /ynowych, tu ich » ielkoóci atrybucyjne Istotnie rosną wrs/ za zmianą obiektu percepcji: Na strój/Samopoczucie ( F-6.98, p < . 01), Mózg kokota ( F»5.54, p< .05), Zachowanie eksperymentatora ( F-3.99,P I •^(f>i, 0 /«/ąścte ( Pe<62.ó3» v <. 001 ) I Oszukiwanie (F»36.17, P <. 001) j

* heego dadzą się ksmsafcwemam* węunjKmMi    mRlŁ ijjĘĘf^

Wsrsośaoiaua; wymr OwiKttiMi Mi I p iMhi awjr

Cs za tjn liw, «yłi ze iitrii I twę 8 raM| ■■■ W) wora wyjadmmpcej: PocząduMM ua. sprzężone później z źafarmacją • 9rinM zaburzający poczucie słanej wartości Ją t i PkM ąg| wymarte fanoicionua przyczyn prąfiiftnjck RH Sdinw iMaą H pordłMM z sjmacą, gdy Szkcei tgrł dmlw fl

Dyskutowane osumio dane z porównań Je-baj ^fjrą mlapi ||:| wyników Ja) są niemal doskonale powzór m w składni haj-kąr, pean kohiawa 7.

Upoważniają one do stwierdzenia, że Sukces lanego JM spauraappr w kategoriach atrybucyjąych przez pryzmat doświadczenia włamege fdHHr tu: po Sukcesie Ja, analogiczny wynik lanego Jest jrąpiaą i pvzs*mla> jącej mierze do przyczyn wzmacniających jego wzrtodd, podciae Ih^^P ces Innego po Niepowodzeniu Ja, wyjaśniany jest w znacznej zMrae gnp’' przyczyny neutralizujące i anulujące Jego wartość.

Ostatecznie więc, procesy atrybucp bmego są pośredntczoae przez Ja podmiotu (Obserwatora, który uprzednio był Aktorem).

Przejdźmy obecnie do analizy porównań atrybocyjaych Ja-inny dla wa-runków Niepowodzenia.

Układ tabeli 5 jest ten sam, jak w przypadku poprzedniej tabeli I H lumny 2, 3 i A ilustrują średnie wielkości atrybucypie dla poszcsaglkpdt I kategorii przyczynowych w warunkach: Ja, Inny po-Niepo*od/eniu-Js, ■ ny po-Sukcesie-Ja.

W kolumnie 5 zawarte są współczynniki korelacji dla jynmtJ^ gśy Jz

i Inny dzielą Niepowodzenie. Wszystkie wielkości r są wysoce liMNM,

p < .001. W przeciwieństwie jednakże do sytuacji Sukcesu, pr^rciyzy W*

porządków ane według wymiaru Stabilności nie różnią się I wietttodclHdi

średnich współczynników korelacji: r — .675, f «.-95, różnica 1-1.50

s    z

jest istotna.

Także w przeciwieństwie do warunków Sukcesu z niemal ideebym *1*^ wzorowaniem atrybucji wyniku Ja w attybucji Innego, dzielącego ten gira