42473 P1100614

166 hMv' pttm ,»u tntf w m»not*u M lyrtnh ItyNMyA niw wartościowych i intuicji wynikającej i doświadczenia i umiejętności jlM uego działania.

Strategie długookresowe są przedmiotem zainteresowania inwestorów |§J nych analirawać trendy koniunktury giełdowej w przedziale kilku lat, a n*w przez dziesiątki lat. ich decyzje inwestycyjne nie są wynikiem analizy aktual^ kursów i wolumenu obrotu oraz bieżących wskaźników ocen rynku papierów $| tośckwyd Fundamentem ich decyzji jest systematyczna ocena spółek akcyjny notowanych na giełdzie i ich wyemitowanych papierów wartościowych, Ocej, | jest zatem związana z wynikami analizy fundamentalnej spółek, która określa szła sytuację ekonomiczną emitenta i wyznacza długookresową koniunkturę k, kio- i mezogospodarczą.

Wobec pbwyższego inwestorami długookresowymi są głównie inwestorzy ^ stytucjonalni (fundusze inwestycyjne i emerytalne, towarzystwa ubezpieczeniom instytucje finansowe) oraz cześć inwestorów indywidualnych — profesjonalisty' Długookresowo są nabywane obligacje (20-. 30-lelnie). jednostki funduszy slyeyjnyeh (ponad 5 lat) oraz akcje, głównie przez inwestorów strategicznych || pośrednio powiązanych z działalnością konkretnych spółek lub przez inwestorów posiadających duże portfele akcji konkretnych spółek. Dzięki temu inwestorzy „ mogą mieć istotny wpływ na działalność i wyniki osiągane przez spółki. Dochody i inwestycji długookresowych są rozpatrywane w okresie wielu lat.

(Uogólniając, skutkiem stosowania strategii długookresowych jest pożądana stabilizacja koniunktury giełdowej w przeciwieństwie do skutków preferowana strategii krótkookresowych, które destabilizują koniunkturę, głównie na stosunki, wo mało rozwiniętych giełdach charakteryzujących się stosunkowo małą kapitału* cją giełdową.

Strategia aktywnego zarządzania portfelem (tzw. agresywne zarządzanie portfelem) to strategia, w której dokonuje się częstego kupowania i sprzedawania papierów wartościowych w celu maksymalizacji zysku. Ponadto dąży się do osią. gnięćia wyników lepszych niż odpowiadający danemu portfelowi indeks rynkowy lub benchmark. Ze względu na częste transakcje przy stosowaniu strategii aktywnej wyższy jest wskaźnik obrotu akcji niż w strategii pasywnej, a wynikiem lego są wyższe koszty transakcyjne i wyższy ich udział w zysku brutto portfela. Ten sposób zarządzania portfelem papierów wartościowych wymaga dużej wiedzy i doświadczenia. szczególnie szacowania wartości wewnętrznej akcji. Motywacją do stosowana tej strategii jest możliwość osiągania zysków przez znajdowanie niedowaito ściowanych i przewartościowanych akcji przy założeniu, że rynek nie jest wysoce efektywny.

Aktywne inwestowanie często wymaga korzystania z usług analityków finansowych, którzy dokonują wyboru akcji i obligacji najlepiej odpowiadających celom i wymaganiom inwestora. Menedżerowie aktywni usiłują przewidzieć zmiany cen akcji i w podejmowaniu decyzji inwestycyjnych opierają się na badaniach i prognozach rynkowych oraz na własnym doświadczeniu. Ich podstawową zasadą jest ku-

akcji, które według prognoz dadza »i; szybko sprzedać z zyskie*

' jjgrów jest zadowolenie klientów przez systematyczne osikanie po-IB ffLycli wyników na giełdzie |29J. p^^Cj_egj_n pasywnego zarządzania portfelem to strategia zarządzana inwe-^dąfc!^ca ** ^os'^^an'^{a s}%^molu naśladujących stopy zwrotu i poziom ty* j,< _wj_ednieh indeksów giełdowych lub określonego segmentu tynku, Inwe-jp v^asywne w akcje (inaczej strategia indeksowaniu) polega u inwestowa-K^^fci zawierający wszystkie akcje, które tworzą dany indeks giełdowy lub (id * |^ują dany segment rynku [3],

^Strateg''* pasy^wna |f| ^r^^w™^eż nazywana strategią „kop i trzymaj ’. J.C .. nazywa ją „naiwną strategią typu kup i trzymaj". Polega ona na komtrokzji ł^fla _{vV 5}posób przypadkowy, nieprzemyślany, „na chybił trafił". Przykładem ot l*¹'^ portfela może więc być dowolnie wybrany indeks rynkowy. Strategię Jap jpjj stosuje się częściej jako punkt odniesienia dla oceny wyników strategii '^nych i skoncentrowanych niż jako metodę zarządzania inwestycjami samą

|PjfW * Pasywne zarządzanie inwestycjami wywodzi się i przekonania, że w dłuższym _₅j_{ti w} całym cyklu rynkowym, wysiłki mające na celu uzyskanie wyników lep-ch niż ma rynek są daremne. Strategia ta jest więc bliska teorii błądzenia przy-Jiowego dla cen akcji oraz. zasadzie ciągłej równowagi w ujęciu Samuclsona pi jyla inwestorów pasywnych strategia aktywna, wymagająca dodatkowych ana-|S _oZoacza duże nudności i wysokie ryzyko. Natomiast inwestowanie indeksowe »porównaniu do aktywnego jest nowszą i rzadziej stosowaną strategią piesie*

Inwestowanie skoncentrowane to alternatywna strategia optymalnego portfela Mbec zarządzania aktywnego lub pasywnego. Strategia skoncentrowania należy do inwestowania aktywnego, ale ujmuje się ją oddzielnie ze względu na specyficzne założenia odróżniające tę strategię od innych powszechnie znanych strategii aktywnych.

Istotą inwestowania skoncentrowanego jest. po pierwsze, skupienie się na akcjach tylko kilku spółek (najlepiej 10-15), dla których przewiduje się, że przyniosą ponadprzeciętne zyski w długim okresie. Po drugie, przeznaczenie na nie większości Środków przewidzianych na inwestycje i zachowanie ich w czasie wszelkich krótkookresowych wahań na giełdzie. Za akcje przynoszące zyski uznaje się akcje dobrze zarządzanych spółek osiągających dobre wyniki, o długiej historii i ze stabilnym kierownictwem. Oczekuje się. że ceny tych akcji będą z czasem odzwierciedlały rzeczywistą wartość spółki. W inwestowaniu skoncentrowanym chodzi więc o znalezienie właśnie takich spółek. Szuka się ich za pomocą analizy fundamentalnej spółek, a nie analizy zmian cen akcji jak w inwestowaniu aktywnym W inwestowaniu skoncentrowanym nie zwraca się uwagi na efektywność w krótkim okresie i uważa się, źe dbanie o krótkookresową efektywność pogarsza wyniki w długim okresie. Jest to zgodne z poglądami większości inwestorów i analityków

i