52184 Jeżdze motorowerem Komar5

torowerach spotyka się \vylqcznie świece z gwintem Ml4X1,25, tzw. „czternastki'’.

Polskie świece stosowane w motorowerze Komar oznaczone tą symbolem Ml4/225. Pierwszy składnik (IW 14) określa wymiar gwin-

tu, drugi (225) - wartość cieplno świecy. Ostatnio ten typ świec

oznaczany jest symbolem F75 (wg oznaczeń angielskich).

Ky.s.    7-25. świeca zapłonowa

nierozbieralna (w przekroju)

-—elektroda główna, 2 —elektroda masowa, g — korpus, 4 — picr-cien kompenucyjny. 4 — Izolator. • — gwintowana końcówka, 7    — uaz-

czeika, f — podkładko

7.6.2. Wartość cieplna świecy zapłonowej

Do każdego typu silnika, w zależności od jego budowy i przeznaczenia- przewidziana jest świeca o określonej wartości cieplnej.

Wartość cieplną świec określa się w postaci liczb, które podają czas w sekundach, jaki jest potrzebny, aby świeca (w specjalnym silniku) osiągnęła temperaturę samozapłonu.

Do silników o małym wskaźniku mocy (liczba koni mechanice* nych uzyskiwanych z 1 litra pojemności skokowej) stosuje sk tzw. świece gorące (o małej wartości cieplnej), gdyż wobec umiarkowanego odprowadzania ciepła z izolatora nagrzewa on się stosunkowo prędko.

Świece zimne (o wyższej wartości cieplnej) wskutek intensyw- * nego odprowadzania ciepła nagrzewają się wolniej i są bardziej I odporno na wysokie temperatury, jakie występują w silnikach I o dużym wskaźniku mocy, gdzie się je stosuje.

Świece produkowane są w dużej liczbie odmian przystosowanych do silników różnego rodzaju, poczynając od: świec gorących o wartości cieplnej 95, 125, poprzez pośrednie — 145, 175 aż do j świec zimnych — 225, 240. Silniki wyczynowe wymagają niekiedy | świec jeszcze zimniejszych 275, 300, a nawet krańcowo 500;

Na rysunku 7-26a pokazujemy świecę gorącą, charakteryzującą się tym, że na bezpośrednie działanie guzów, a więc i nagrzewanie, wystawiona jest duża część izolatora. W świecy zimnej natomiast (rys. 7-266) tylko mały odcinek izolatora jest nagrzewany.

Hys. 7-26. świeca zapłonowa

a — gońca — O niskie] wartofc* cieplne], O — zimna — o wy*o10cJ wartołcl cieplna]

7.6.3. Dobór świecy dó silnika

Przydatność świecy do danego silnika można określić doświadczalnie. Gdy świeca ma za niską wartość cieplną, może spowodować samozapłon mieszanki. Gdy wykręcimy taką świecę po dłuższej pracy silnika pod pełnym obciążeniem, to zobaczymy, że dolna część jej izolatora ma jasne zabarwienie, a elektrody są silnie opalone. Świecę taką trzeba wymienić na inną, o większej wartości cieplnej.

W świecy mającej za wysoką wartość cieplną cząsteczki paliwa i oleju spalają się nieprawidłowo i dlatego spód świecy pokryty jest tłustym, miękkim, osadem węglowym. Świecę taką należy zastąpić świecą o mniejszej wartości cieplnej.

Jeżeli silnik naszego Komara ma skłonność do zalewania świecy podczas rozruchu lub przerywania pracy na skutek zanieczyszczania świecy, należy zastosować świecę o mniejszej wartości cieplnej, np. 195 lub w czasie eksploatacji zimowej — nawet 175.

W świecy o właściwie dobranej wartości cieplnej temperatura dolnej części izolatora wynosi 500—850°C. Spód świecy pokryty jest jasnobrązowym osadem, a elektrody są nie opalone. Ponieważ do motorowerów, podobnie jak i do innych pojazdów benzynowych, używa się wyłącznie paliwa ctylizowanego, spód świecy może być pokryty ciemnoszarym nalotem utworzonym przez związki ołowiu, co należy uważać za zjawisko normalne.