46633 SAM@34

86

Nowa ekologia mediów Konwergencja a mediamorfo/.j

Biorąc to pod uwagę, a jednocześnie uwzględniając procesy zmiany opisać _w przednim rozdziale, możemy pokusie się o zidentyfikowanie trzech głównych typ<y^ zmiany w komunikowaniu masowym (tab. 2).

Tabela 2. Tr/y typy zmiany w trądy* yjnyrn komunikowaniu masowym (na przykładzie telewizji)

I Typ zmiany	Opis ■—__
	■ zastąpienie innym układem instytucjonalnym i programowym tradycyjnego wzoru
I /miana paradygmatu	komunikowania masowego, w którym oferta programowa jest zestawiana i rozpowszechniana przez pewnę liczbę organizacji medialnych;
	■ odejście od pasywnej roli widowni, jedynie odbierającej treści komunikowania w całości pochodzące od tradycyjnych organizacji medialnych. Całkowite zastąpienie komunikacji rozsiewczej, atokucyjnej, {one to mony) komunikacji) powszechni) [moneto-many).
1 Zmiana podstawowa	Przejście od uniwersalnych programów .(ha wszystkich' do programów wyspecjalizowanych | oraz do zindywidualizowanej dystrybucji zawartości - bez zmiany tradycyjnego układu instytucjonalnego.
	■ zdolność do odbioru programu na różnych ekranach (telewizor, komputer. PM*.
	telefon komórkowy itp.),
	■    wprowadzenie telewizji trójwymiarowej (3D), ■    dostępność programu w formie linearnej i mełmeamej (na /gdame).
I Zmianydrugorzędne (przykłady)	■    niolnou użytkowników do wyboru aasu i miejsca odbioru programu (tme-iłutting, plaee-shifting), ■    nowy multimedialny proces wytwarzania programu, ■    rnuana strukturalna i organizacyjna w telewizji wspierająca przystosowanie do konwergencji, ■    jwyzwolenie zawartości' wskutek jej dematerializacji, czyli możliwości przekazywania jej
_L	na różnych platformach, ■ .wyzwolenie archiwów'dzięki cyfryzacji i możliwości udostępnienia zbiorów w intemecie.

* PDA - personal digital assistant

Zmiana paradygmatu oznaczałaby zasadniczą zmianę strukturalną i decentralizację źródeł treści komunikowania, którymi mogliby też stać się bierni dotychczas odbiorcy. Tę zmianę strukturalną zapowiada np. Majo (2008-2009), stwierdzając, że klasyczne programy telewizyjne (charakteryzujące się przypisaniem do jakiegoś właściciela w ramach organizacji medialnej, faktem zajmowania określonej częstotliwości oraz ramówką) „w dużej mierze* w przyszłości znikną. Dotychczas to one były szkieletem, na którym opierał się cały system, ale zdaniem autora w przyszłości zastąpi je rozproszona oferta programowa (dostępna z serwerów internetowych bądź zapisana na twardym dysku telewizora, czy też magnetowidu cyfrowego), możliwa do odnalezienia dzięki elektronicznym przewodnikom po