69402 IMGc56 (2)

203

Rodzina Micrococcaceae

Wrażliwość na leki. Lekiem z wyboru w schorzeniach gronkowcowych była penicylina. Jednak już w pierwszych latach jej stosowania zaczęły się pojawiać szczepy penicylinooporne. Z roku na rok odsetek tych szczepów znacznie się powiększał. Obecnie ilość szczepów opornych na penicylinę może dochodzić do 90°/o, a nieraz do 100% w środowiskach szpitalnych. Półsyntetyczny preparat 6-2-6-dwumetyloksybenzamido-penicyli-ny, który ukazał się pod różnymi nazwami (celbenin, methicillin, staphi-cillin) początkowo wykazywał silne działanie na wszystkie szczepy oporne na penicyliny dotychczas stosowane i na inne antybiotyki, lecz w miarę stosowania zjawiały się i tu szczepy oporne.

Bardzo łatwo powstaje również oporność gronkowców w stosunku do innych antybiotyków: chloramfenikolu, streptomycyny, erytromycyny, tetracyklin i innych. Ilość szczepów opornych na dany antybiotyk zależy od częstości stosowania go na określonym terenie.

W leczeniu schorzeń gronkowcowych, zwłaszcza o przebiegu przewlekłym lub z tendencją do nawrotów, stosuje się dość często autoszcze-pionkir

Podstawowe cechy epidemiczne. Gronkowce występują prawie zawsze na skórze i błonach śluzowych człowieka. Są bardzo rozpowszechnione również w jego otoczeniu (w powietrzu, kurzu, na przedmiotach, w glebie, wodzie, mleku i innych produktach żywnościowych). W związku z dużym rozpowszechnieniem gronkowce stanowią najczęstszą przyczynę: || różnych pospolitych zakażeń ropnych (czyrak, trądzik, zakażenia przy-ranne); 2) zakażeń górnych dróg oddechowych; 3) posocznic, 4) zakażeń wewnątrzszpitalnych; 5) zatruć pokarmowych.

Głównym rezerwuarem gronkowców jesŁ.chory człowiek i bezobjawo-wy nosiciel (gronkowce są umiejscowione przeważnie na śluzówkach nosa). Zarazki rozprzestrzeniają się głównie drogą kropelkową, rzadziej przez .zakażone powietrze, kurz i przedmioty..-Najczęściej zakażenia powstają w szpitalach, domach dziecka, internatach i w innych zakładach zamkniętych. Główną przyczyną tych .infekcji,, często, przebiegających—w formie epidemii, jest szeroko, rozpowszechnione nosicielstwo. Zależnie od środo-wiskaTlość nosicieli może osiągnąć 30—60%, a wśród personelu szpitalnego dochodzi nieraz do 70—80, a nawet 100% w czasie epidemii, i najczęściej jest to nosicielstwo szczepów opornych na wiele antybiotyków. Nosicielstwo zjadliwych gronkowców jest szczególnie niebezpieczne na oddziałach położniczych, pediatrycznych i chirurgicznych, dlatego też personel tam zatrudniony należy okresowo badać w celu wykluczenia nosicielstwa.

Sporadyczne przypadki zakażeń gronkowcowych są wywoływane zwykle przez szczepy należące do różnych-typów fagowy.ch; natomiast w czasie epidemii przeważa najczęściej jeden typ fagowy. Przyczyną epidemii szpitalnych są przeważnie szczepy należące do III grupy fagowej. Są to tzw. typy epidemiczne. Większość szczepów szpitalnych cechuje się opor-