76107 skanuj0004 (474)

r Jak rozpoznać, czy dziecko sięga po narkotyki

dziecka do szkoły. Zwraca uwagę nagłe obniżenie się ocen i braki zainteresowania nauką. Używanie narkotyków w ciągu dni tygodnia! obniża u dziecka zdolność do koncentracji i przyswajania wiadomości,] a ponadto seanse weekendowe pochłaniają czas, który mógłby być! przeznaczony na naukę. Nie bez znaczenia są skutki uboczne używania] narkotyków, takie jak kace i bóle głowy. Zwiększają się absencje, gdyż! uczeń mniej przejmuje się szkołą, a do tego musi mieć czas na organizowanie sobie niezawodnych źródeł narkotyków. Marihuana gra tu podwójną rolę: nie tylko dlatego, że doraźnie źle wpływa na zapamiętywanie i skraca czas zdolności do koncentracji, niezbędne w procesie nauki, lecz powoduje takżę ogólną utratę zainteresowań i ambicji - jest to tzw. syndrom amotywacyjny.

Mimo że w ogólnych zarysach faza ta przebiega w sposób typowy u większości dzieci, są oczywiście indywidualne różnice. To wy znacie swoje dzieci najlepiej. Utrata motywacji może objawiać się na różne sposoby. Bądźcie czujni na jawne zmiany w zachowaniu waszego dziecka. Czy nie przestało dbać o rzeczy, które dotąd były dla niego cenne. Bądźcie podejrzliwi, gdy nagle zacznie mówić, że szkoła, zajęcia pozaszkolne, chodzenie do kościoła i sprawy rodziny są nudne i nieistotne. Zastanówcie się, czy nie dochodzi do tego utrata ambicji i rezygnacja z perspektywicznych planów. Jeżeli dziecku przestaje zależeć na osiągnięciach, to zajęcia przynoszące mu satysfakcję schodzą na dalszy plan, a zaczyna dominować zainteresowanie narkotykami. Specjaliści mają co prawda wątpliwości, czy utratę motywacji przypisywać specyficznie marihuanie, czy też pogłębia ona jedynie już istniejący problem, podobnie jak inne narkotyki. Tak czy owak, brak motywacji to groźny syndrom, ponieważ może pociągać za sobą bardziej niepożądane zmiany.

Dzieci lgną do osób podobnych do siebie. Jeśli używają narkotyków, będą szukać rówieśników robiących to samo. Na tym polega błędne koło. Im więcej czasu spędza dziecko w towarzystwie wagarowiczów i wyrzuconych ze szkoły, tym trudniej będzie mu odmienić swoje własne życie. Przyjdzie wam obserwować, jak wasze dziecko umyka w mętny krąg nowych znajomych, których rzadko widujecie i których trudno jest zaakceptować. Ci ”koledzy” nie będą chcieli się wam pokazywać. Poczekają w samochodzie, gdy przyjadą pod dom, odłożą słuchawkę, gdy usłyszą wasz głos przez telefon.

Dotychczasowe przyjaźnie dziecko zastąpi kręgiem kumpli od narkotyków. Tylko one wiążą ich ze sobą i tylko nimi - a nie sportem, grami czy chodzeniem do kina - będą się zajmować. Nic dziwnego, że poczucie wyobcowania i paranoiczne nastawienie do otoczenia są charakterystyczne dla dzieci, które już weszły w Fazę 2. konsumpcji - czy to alkoholu, czy innych narkotyków.

Choć dzieci są na ogół wodzonymi aktorami, to jednak prowadzenie podwójnego życia - bycie kimś innym w domu i kimś innym w gronie kumpli - nie jest dla nich łatwe. Taka gra jest stresująca, a chwile odprężenia najłatwiej sobie zapewnić wprowadzając się w stan odurzenia. Owszem są dzieci, które mają więcej swobody. Tak jest, gdy rodzice wykluczają ewentualność narkotyków, nawet wbrew oczywistym sygnałom. Jednak ten rodzaj mechanizmu obronnego, zwany zaprzeczaniem, jest największą pułapką dla rodziców. Więcej powiemy o tym w rozdz. 5.

Wasze wkroczenie w sprawę jest trudne i może sprowokować dziecko do reagowania napadami wściekłości, bezczelnymi kłamstwami, paranoją. Normalne życie rodzinne może na tym etapie ulec zniszczeniu. Trzeba będzie popracować, aby dotrzeć do dziecka, mimo że się izoluje. Dzieci biorące narkotyki nie lubią wspólnych posiłków, odmawiają uczestniczenia w uroczystościach rodzinnych. Rodzice rejestrują, że dziecka całymi godzinami nie ma w domu lub siedzi zamknięte w swoim pokoju odgrodzone dodatkowo barierą głośnej muzyki. Dziwaczne ubranie i inne symbole buntu są również charakterystyczne dla tej fazy. Jak sobie w tej sytuacji poradzić sugerujemy w rozdz. 12.

Wasza interwencja w tej fazie jest niezbędna. Rehabilitacja dziecka będzie teraz łatwiejsza niż później. Jeśli nie podejmiecie radykalnych kroków, stan odurzenia będzie odtąd jedynym motorem aktywności waszego dziecka i tak zacznie się u niego 3. Faza konsumpcji.

Faza 2.: podsumowanie

Najczęstsze narkotyki:    Jak w Fazie 1. oraz haszysz i pigułki,

głównie amfetaminy (pobudzające) i barbiturany (uspokajające).

Model używania:    Zaplanowane użycie wraz z zakupem

środka i często samotna konsumpcja. Tolerancja może się zwiększać.

27