65855 skanuj0033

Rys. 3-12. Trasowanie prostokątnej siatki traserskiej:

a)    z obracaniem przedmiotu.

b)    za pomocą kątownika

rysikiem (rys. 3-12a). W ten sposób można wykreślić wszystkie linie poziome i pionowe, a tym samym żądaną siatkę przestrzenną na przedmiocie. Jest to często stosowana metoda trasowania przestrzennego.

W trasowaniu przestrzennym występują trzy główne czynniki: 1) wybór podstawowej powierzchni (bazy) traserskiej, 2) ustawienie przedmiotu (półwyrobu) na płycie traserskiej, 3) kreślenie rys traserskich.

Za podstawową powierzchnię (bazę) traserską obiera się powierzchnię już obrobioną. Gdy przedmiot przewidziany do trasowania nie ma żadnej powierzchni obrobionej, to za powierzchnię podstawową przyjmuje się tę, która nie będzie obrabiana i która znajduje się obok głównych powierzchni przeznaczonych do obróbki.

Przed przystąpieniem do trasowania sprawdza się stan przedmiotów przewidzianych do trasowania (odlewy, odkuwki), a więc czy nie zawierają pęknięć, skrzywień i czy ich wymiary odpowiadają rysunkowi technicznemu. Po sprawdzeniu powleka się je farbą traserską.

Trasowanie za pomocą kątownika polega na wykreślaniu rys poziomych w taki sam sposób, jak w metodzie obracania przedmiotu, natomiast rysy pionowe wykonuje się rysikiem wzdłuż odmierzonych wymiarów za pomocą kątownika ze stopą (rys. 3-12Ó). Zastosowanie tego rodzaju trasowania jest ograniczone i odnosi się tylko do takich przedmiotów, które mają powierzchnie przystające do krawędzi kątownika.

Trasowanie za pomocą skrzynek traserskich stosuje się wtedy, gdy mamy do czynienia z przedmiotem ciężkim, trudnym do obracania lub o skomplikowanych

28