77375 skanuj0029 (120)

Jak rozpoznać, czy dziecko sięga po narkotyki

w ogóle myśleć? A jednak wielu rodziców uważa, że sobotnia noc, gdy nastolatek wraca do domu chwiejąc się na nogach, to pora na ustalanie nowych reguł gry. Tymczasem, po pierwsze, wcale nie będzie pamiętał, co zostało powiedziane, a po drugie, istnieje o wiele większe prawdopodobieństwo, że na rozmowę o narkotykach zareaguje wrogością i agresją.

W przypadku dzieci w późniejszej fazie uzależnienia mogą być trudności z utrafieniem na odpowiedni moment. Najstosowniejszą porą będą zapewne godziny poranne, zanim dojdzie do rozpoczęcia picia lub sięgnięcia po jakiś narkotyk.

10.    Bądźde konkretni przedstawiając problem i zarzuty. Macie powiedzieć

0    wszystkich zaobserwowanych przez was Czerwonych Sygnałach

1    wyjaśnić, dlaczego uważacie je za wystarczające poszlaki. Jeśli madę niezbite dowody, nie omięszkajde się nimi posłużyć. Dziecko powinno zdać sobie sprawę z tego, że nie ma szansy wykręcić się przez zaprzeczanie.

Rodzice będą musieli pokonać niechęć do naruszania sfery prywatnośd dziecka, np. przeszukania jego pokoju. W odczuciu niektórych byłoby to pogwałceniem zasady wzajemnego zaufania. Inni z kolei są zdania, że fakt odurzania się i trzymanie nielegalnych środków w domu same w sobie stanowią już naruszenie tej zasady przez dziecko. Wyjśdem kompromisowym będzie nie zapowiedziane wprawdzie przeszukanie pokoju, ale w obecności dziecka.

11.    To ma być rozmowa, a nie kazanie. Każda demonstracja władzy wywołuje w dziecku uzależnionym od narkotyków bunt i oburzenie. Słysząc oskarżenia, nastolatek się broni, na kazanie reaguje wrogością. Przede wszystkim trzeba wyraźnie zaakcentować własne stanowisko w sprawie narkotyków, mówiąc dajmy na to: „Jestem oburzony i zaszokowany twoimi narkotykami.” Macie prawo do własnych odczuć w tej sprawie i to jest poza dyskusją. Ale pretensje typu: „Dlaczego nam to robisz?” będą chętnie podchwycone i otworzą pole do wzajemnych oskarżeń. Tu same krzyki i kary nie pomogą, sens ma wysłuchanie, co dziecko ma do powiedzenia, bo w ten sposób możecie dowiedzieć się o takich jego problemach, których nie jesteście świadomi, a które trzeba mu pomóc rozwiązać, aby skończyło z narkotykami.

12.    Rygory i kary muszą być odpowiednie do wieku. Ustalacie je mając na względzie dwa cele: dziecko ma zrozumieć, że używanie narkotyków jest złem i że ma się od tego powstrzymywać w przyszłości. Młodszemu dziecku może wystarczyć stanowcza i surowa reprymenda. W przypadku starszego trzeba będzie wprowadzić szereg sankcji - przychodzenie do domu prosto ze szkoły, koniec z balangami bez nadzoru, ograniczenie kieszonkowego, godzina policyjna. Trzeba zrobić wszystko, aby odzyskać kontrolę nad tym, co robi dziecko.

Jeśli sytuacja wygląda tak, że po prostu znaleźliście narkotyki, kary muszą być natychmiastowe. Do dziecka musi dotrzeć, że odurzanie się będzie każdorazowo pociągało za sobą określone sankcje. Każde inne postępowanie rodziców jest ułatwianiem mu konsumpcji.

13.    Nie można iść na układy. Dzieci, które zaczęły zażywać narkotyki, zadrwiły tym samym z norm przyjętych w rodzinie i nawet po zakazie będą dalej testować waszą tolerancję. Zaproponują, dajmy na to, że zrezygnują z nielegalnych środków na rzecz alkoholu lub będą się targować o prawo do balangowania podczas weekendu. Nie ustępujcie. Żadna okazja nie usprawiedliwia odurzania się. Żadnych dawek narkotyków nie wolno tolerować.

Od narkotyku można się uzależnić bądź psychicznie, bądź fizycznie, albo jednocześnie i tak, i tak. W późniejszych fazach konsumpcji dziecko przekracza pewien próg uzależnienia i wtedy tracą skuteczność proste metody represyjne typu: „masz siedzieć w swoim pokoju i już!” Późna Faza 2. czy wczesna 3. konsumpcji stanowią wskazanie do konsultacji medycznej i prawdopodobnie leczenia ambulatoryjnego lub szpitalnego.

14.    Wybierzcie terapię skoncentrowaną na problemie uzależnienia. Uzależnienie jest chorobą. Chociaż większość trudnych nastolatków przyjmujących narkotyki ma także inne emocjonalne i zdrowotne problemy wiążące się z zażywaniem środków, wyjście z uzależnienia ma znaczenie rozstrzygające. Wszystkie inne problemy łatwiej poddadzą się terapii, gdy dziecko uwolni się od narkotyków.

15.    Wybierzcie optymalny program terapeutyczny. Najlepsze programy: precyzują cele składające się na sukces terapeutyczny;

159