Ważne jest, by pracownicy zainteresowani terapią SI posiadali następującą wiedzę i doświadczenie:
1. Kilkuletnia praktyka w pracy z dziećmi: jako pediatra, nauczyciel, logopeda, fizjoterapeuta, terapeuta zajęciowy
lub psycholog.
2. Kursy na temat prawidłowego rozwoju. Musimy mieć punkt odniesienia, znać zakres zachowań prawidłowych w danym wieku, odpowiednie do wieku umiejętności i zwrotne punkty rozwoju. Na przykład niemowlęta zwykle potrafią przez chwilę siedzieć samodzielnie w wieku około 6 miesięcy, chodzą pomiędzy 9. a 15. miesiącem. Sześciolatek potrafi stać samodzielnie na jednej nodze z reguły przez 8 do 20 sekund. Niemniej jednak specyficzne testy SI umożliwiają nam dokładniejsze pomiary w wielu innych dziedzinach. Jeżeli znamy normę, orientujemy się w znaczeniu odruchów postawy, wiemy, w którym momencie rozwoju należy się spodziewać danej funkcji czy umiejętności, możemy łatwiej określić, czy dane dziecko opanowało badaną umiejętność słabiej niż przeciętnie, na poziomie średnim, czy powyżej normy. Rozumienie normy w SI wymaga szerokiej wiedzy na temat oceny według Obserwacji Klinicznej, specjalnych testów i ich relacji do wymagań szkolnych.
3. Terapeuci mogą współpracować z nauczycielami w celu lepszego zorientowania się w edukacyjnym poziomie dziecka. Nauczyciele i psychologowie mogą współpracować z terapeutami, by lepiej zrozumieć jego rozwój fizyczny, integrację odruchów i poziom rozwoju koordynacji.
4. Do pełnego zrozumienia SI konieczne są kursy warsztatowe zawierające teorię SI, wiedzę neurobiologiczną, pogłębione studiowanie artykułów, czasopism i książek z dziedziny neurobiologii oraz znajomość szerokiego zakresu badań z dziedziny integracji sensorycznej.
5. By odpowiednio ocenić stan dziecka pod kątem SI czy integrację jego układu nerwowego musimy wiedzieć: 1) jakie są jego osiągnięcia
126