80585 Zdjęcie0209 (2)

_KV .,_;v: '■stoinn " swią-rku - tym ute nęci iw.' urta# nshawa ■ _vUvir Uiur w piętdyttkę. kw » ętuptc n.i * innymi Niełatwo to człon, koso*'o m grupie pfi\vlkxt/i, (\lii wsrcłkto    'piOci/itc staw itun

j.iko war udek uUi^łuiUi i umuuia f* członka « U om w .mic w    zadap

i przyjętych obowiązków, które tera* sobie wwymi wychowanek untiakiiwk i tak rodzina    fMutiocy w pruCddi <Iouhhv\v1i,

ukah    stale prut y umysłowy m kiiiwli i ndruhutnui /aOnA, gm,

pa lołdcOiki ni postuluje mcrnolf t łołidarooto w podcjniown nyvh akcjach czy to raba wy, t/v puftlOi > « rajem ncj, handlu, wypraw, bójek t konkurentami iul Spclnicnir tych wszystkich pras, zmlnit, obowiqr-ktm, rn/ka/o* wymaga od wykonawcy natężonego wysiłku i trudu który Jednak niaapod/tcwaiuc przynosi wielkie zadowolenie W tm sposob wychowanek w trzecim okresie ro/woju, tracąc dotychczasowe łatwe /rodła przyjemności w ubawie dziecięcej i w dociekaniu, odk t y wa prawie nagle nowe /ródlo railości po wykonatuu trudnej, zleconej pr/ez grupę, pracy. Przyjemność ta mc ijiau tię w trakcie aaniego wy* wlku. lecz dopiero na korku, gdy wychowanek może zasłużenie odpocząć, gdy czuje swą /dolno* i moc do pokonywania nudności. gdy przepełnia go poczucie spełnionego obowiązku I gdy (potyka go za to nagroda i uznanie ze strony grupy, której chciał być członkiem

Podejmowanie wysiłków dla udowoletua postulatów grupy społecznej nie przychodzi wychowankowi zbyt łatwo, gdyż natrafia na opory wewnętrzne. Płynę one / dotychczasowego przyzwyczajenia do szuka* ma dziecinnej przyjemności w beztroskiej i swobodne) zabawie lub dociekaniu przy ulubionym kolekcjonerstwie, majsterkowaniu czy czytaniu zaciekawiającej powieści. Opory pochodzę takie z wrodzonej człowiekowi niechęci do wysiłku wykonywanego me / zainteresowania, lecz pod przymusem i z konieczności. Na tym tle ruchliwe i czynne dotychczas dziecko staje się ociężałe, nieskore do roboty i leniwe Zjawisko lenistwa szkolnego, przy równoczesnym chętnym, a nawet męczącym próżnowaniu na interesujących zajęciach dociekamowych, potęguje się na przełomie między psychologiczną i socjologiczną warstwę wychowania około 10 roku życia Lenistwu szkolnemu przeciwdziałają bądź to rozwinięte zainteresowania doeiekaniowe ucznia, bądź też siina wola. chociaż zdarzają się uczniowie z silną wolą, o-panowani jeszcze lenistwem⁶*

⁴ ■' Ks P Oborski. /. psychologu szkolnego lenistwo. Lublin 1948 s. 45-55.

* _(v»kcto    ^ wycbommk*

.mmmmi    mmmmmm« mncjen* pracy

ggl, * powodu* w. •* I"** *•* MC Wfo aktywne**, wwnmiM lotm-t treum*. • dochodu do »H*U •"‘•WfM ^rtvb«'"' **‘i. wm****' łM** gpmmią pnyt»m»otet« a p# *?**»««*** fw^^łlko^ W *vińku «ł piit»m-f itru wyników ibaaiyś* iralłaiow P"^» Um«\^*łvyck ł»»yv#* (*j, wynueeytiw-«|wlee«iw| Wł > wyrabia »>< *M wtdi p»** iUuiwHA-tmi>)»Niinnil toru u«w»*t ■*•*• pwkuwywa. n**Ms śwwnyąwn* |^Mowyw>u WnMm W l«n *p»m*b (NM ni* batzijMdńh k'*i 1H* ,aiit tlobmwuiui jako ikiyłWłW * )-*?*-•, w i ««»v iiii» »• s wyw‘ nk&m nwbnw nt^owi th «wIipwibIui< n* wwwmwiw I hwwnwoli

Htlnii, WNftoiciOimiM i M|M thKl.*itfOi* piwy nrai initHiiw d*CV4|l M|M Ml MtlM odpO>WllfwIlWfcl WllW S^,,łV’!i ■ pttfWtyS IWMłłkl

ydnnw wMttidowfB i do)młi§i WmIji pmi #*ip®h«w* wy* (knwii mmi byi kwniMM pro* wyckwHtw*, by był* Min taBiky. np m hlnpfh a rmiuim)i iay •ncbMimii • nudną, nu •yłot panini robot* WiMikw wp; formy pracy lyc/MI czy umy«-teraj, r/eirueslmcttj ery podukcypr) pontnny byc córa* hardzi*) pr/cmkitiętc iTrórrmśn***. aby proom wszachstremnapo towoju od HMwy ioqotopciM| <|hń|B|l N| no wyżary wtopiań

d) W wantwM kuUuroiopc/rwi popwbpoi się htmIcmc wycho* ranka na |kh«w wtnotci zawarte w darUcb kultury po/otujc w /wią-łka z nową form* aktywności winne) w posiać* twórczości- To właśnie twórcze czynniki osobowościowe kształtuj* teraz ty wykot nawojową (on* życiową Ukierunkowanie prób twórczych warunku)* dotychczasowe zainteresowania, wynikające /. uzdolnień i talentów. Z punktu widzenia wychowawczego kierunki rozwoju kulturotwórczego są sobie równorzędne i maj* ten sum zasadniczy walor. Dlatego też. nic może być sporu o to. które z podstawowych dziedzin kultury ma pierwszeństwo i jest ważniejsza w rozwoju człowieka od innej: nauka, technika, ekonomika, prawo, polityka czy sztuka, gdyż każda z nich może jeszcze rozpadać się na odrębne kierunki zainteresowań. Zresztą proces twórczy w każdej dziedzinie kultury przebiega w podobny sposób, dlatego twórczość jako dalsza forma aktywności własnej wychowanka stanowi czynnik jedynie rozwijający i kształcący jego osobowość.

•^^Htitcr^Podstawy pedagogiki (U. z ros.). Warszawa I955^ł s. 120-US.