66650 Img00311

315

W typowych magnetykach, stosowanych w magnesach trwałych, uzyskuje się wartości iloczynu (BH)_max od kilku do kilkudziesięciu tysięcy dżuli na metr sześcienny.

315

a)

Rys. 5.51-1. Formy magnesów trwałych: a) prętowy; b) podkowiasty; c) podkowiasty ze zworą

Magnesy trwałe wykonywane są zwykle w postaci „podków” (rys. 5.51—lb), a nie prostych prętów, aby zmniejszyć ich rozmagnesowanie. Dalsze zmniejszenie rozmagnesowania uzyskuje się dzięki stosowaniu zwory magnetycznej wykonywanej zazwyczaj z miękkiego żelaza.

5.52. Namagnesowany toroid wykonany z materiału magnetycznego twardego, po usunięciu zewnętrznego pola magnetycznego H zachowuje pozostałość magnetyczną B_r co oznacza, że istnieje w nim strumień magnetyczny

= Vp_e    <⁵-⁵²-»

Jeśli w toroidzie wyciąć wąską szczelinę o szerokości l_p (rys. 5.52-1), wzrośnie opór obwodu magnetycznego i strumień magnetyczny zmaleje do wartości 0<<I>_r, a na końcówkach magnetyka utworzą się bieguny N i S. W szczelinie powietrznej i wewnątrz magnetyka powstanie indukcja

B = — < B    (5.52-2)

S

¹³ Fe

Z prawa przepływu dla obwodu magnetycznego wynika zależność

(5.52-3)