86470 P1010797

226 5. BULKI FOOSUWNICOWB

Ji UWAGI DOTYCZĄCE PROJEKTOWANIA I KONSTRUOWANIA BELEK ŻELBETOWYCH

I <Łł

z betonu sprężonego przemawiają również względy ekonomiczne, gdyż można tu

Sposób podparcia i konstruowania belek podsuwnicowych zalety od szeregu ków eksploatacyjnych. Najczęściej w praktyce spotyka się belki ciągłe monolrtycznj prefabrykowane wolno podparte. Jak wykazała praktyka, najbardziej korzystnie & du na zamocowanie szyn ocenia się belki wolno podparte (jednoprzęsłowe), pon/ewy**^-podporami nie występują rysy, jak może to mieć miejsce przy belkach ciągłych, watę pęknięcia w górnej strefie belki ciągłej sprzyjają kruszeniu i miażdżeniu betonu czemu śrub kotwiących lub podkładek stalowych, na których opierają się szyny. dziej odporne na tworzenie się rys są belki z betonu sprężonego. Za stosowaniem

rzystać zalety seryjnej produkcji. Poza tym belki z betonu sprężonego wymagają o *lT mniej stali niż belki żelbetowe. Belki podsuwnicowe z betonu sprężonego wykonuj.** jako jednoprzęsłowe, przy czym obowiązuje staranne zalanie zaprawą cementową _s!.l!* na podporach.

Należy stwierdzić, że belki ciągle monolityczne pomimo swoich wad zdają egzamin praktyczny przy zachowaniu warunków poprawnego zamocowania szyny do belki i doskonale usztywniają budynek bądź konstrukcję podpierającą w kieruau podłużnym.

Ryt. 5.4. Sposób połączenia belek podsuwnicowych ze wspornikami słupów; a) slup słnjiy,

b) słup środkowy

Prawidłowy sposób rozmieszczenia zbrojenia w belkach żel betowych oraz stanom ułożenie szyny jezdnej może w dużym stopniu lub całkowicie zabezpieczyć je przed tworzeniem się pęknięć i rys oraz lokalnych zmiażdżeń betonu.

Jak wykazały obserwacje, w przypadku ciągłych monolitycznych belek żelbetowych -pod suwnice wykonujące ciężkie prace przy dużej intensywności — mogą powstać ry*7 o przebiegu i zlokalizowaniu uwidocznionym na rys. 5.7.

Przy zaistnieniu w belkach rys, niekiedy przebiegających od krawędzi dolnej do gór-^Bwytrzymalość na sity poprzeczne uwarunkowana jest tu tylko nośnością prętów ukośnie [odgiętych i tarcia oddzielnych części w Strofie ściskanej betonu. Dlatego do czasu Bggdgólowego zbadania zjawiska zmęczenia konstrukcji, celowe jest przekazywanie wy-padkowej naprężeń ścinających w okolicy środka przęsła na pręty ukośnie odgięte, albowiem ^^Kazywanic tych sił wyłącznie na strzemiona jest ryzykowne, gdy2 w środkowych od-cJtach przęseł rysy mogą przebiegać pomiędzy dwoma sąsiednimi strzemionami przy kącie pochylenia nawet około 90°.

Jj, ZASADY OBLICZEŃ I KONSTRUOWANIA KRÓTKICH WSPORNIKÓW

I' Z zagadnieniem belek podsuwnicowych wiąże się problem konstrukcji wsporczych, na które przekazuje się reakcje od oddziaływania suwnicy (rys. 5.5). Zazwyczaj są to ^Bmorniki krótkie połączone monolitycznie ze słupami. Kształt wsporników w przekroju pBnowym może być trapezowy (rys. 5.6c) lub prostokątny (rys. 5.6a i b).

Rys. 5.S. Zasady zbrojenia wsporników trapezowych wg PN-76/B-03264: a) schemat rozkładu sił we wsporniku przy przyłożeniu siły P na gćrnej Jego krawędzi, b) schemat rozkładu sił we wsporniku przy przy-

łożeniu siły P na wysokości wspornika

■ Prefabrykowane belki podsuwnicowe oparte są na górnej powierzchni wsporników, piki wykonane na miejscu budowy są monolitycznie połączone ze wspornikami.

Nośność wsporników bez względu na ich kształt należy sprawdzać z warunku

P*ŚfiR_b, bhoi,

(5.3)

gdzie P — obliczeniowa siła pionowa działająca na wspornik lub reakcja belki podsuwm-cowej z uwzględnieniem współczynnika dynamicznego, b, h_0l — wymiary użytecznego kroju /-/ (rys. 5.5), fi — współczynnik, którego wartość należy przyjmować: 2,0 — dla suwnic pracujących bardzo rzadko i dla wsporników obciążonych statycznie, 1,5 — dla suwnic o wiotkim podwieszeniu, 1,0 — dla suwnic specjalnych.

I Przekrój zbrojenia rozciąganego F„ — jeżeli siła P oddziałuje na górną powierzchnię ■łpomika - wyznacza się (uwzględniając rozkład sil przedstawiony na rys. 5.6a) według