86530 skanuj0067 (24)

Haiku Bashó

Jffe-

shizukasaya iwa ni shimiiru semi no koe

Wokół tak cicho -Stapia się z litą skałą Wołanie cykad

Tłumaczyła Agnieszka Żuławska-Umeda, Haiku, Ossolineum 1983 (z dziennika Ohu-no hosomiehi, 1689)

iwa, „skała"

i (ru), „wchodzić"

Bashó (1644-1694), nazywany haisei #18 („święty poeta haiku") to postać o ogromnym znaczeniu dla rozwoju hai-kai # □ii. Za jego przyczyną ze zwykłej rozrywki przekształciła się ona w prawdziwą poezję. Pozostając pod wpływem poezji chińskiej i filozofii zen, przez całe swoje życie wędrowca Bashó dążył do wypowiadania się w formie krótkiej i powściągliwej, bliskiej pięknu rzeczy naturalnych. Najwyżej cenił sobie prostotę, której przekroczenie -już pod koniec życia - uznał za najlepszy sposób na dotarcie do istoty bytu.

Miał wielu uczniów.

Jak to zostało pokazane na str. 57, haiku jest zbudowane z trzech wersów składających się odpowiednio z 5, 7 i znowu 5 sylab. Kaligrafia przedstawiona obok jest złożona z trzech linijek, z których każda odpowiada jednemu wersowi. Takie rozbicie nie jest w żadnym wypadku obowiązkowe, gdyż haiku można zapisywać w jednej lub kilku linijkach.

Dwa kanji w stylu kaisho

Oba kanji s iwa („skała") i A(£) | (ru) („wchodzić") zostały wykaligrafowane w stylu „biegnącym".

We współczesnym języku japońskim słowo „spokój" zapisuje się następująco:

2. W tym jednak przypadku użyty został stary zapis    (pominięte zostały

dwie ostatnie kreseczki w znaku if). Jeśli chodzi o znak e, którego wymowa we wyszła z użycia, został on zastąpiony znakiem X e.

Przed przystąpieniem do kaligrafii, spróbujmy wyobrazić sobie scenę przywołaną w haiku i niejako ujrzeć ją oczami wyobraźni. Dzięki tej metodzie szybciej nauczymy się znaków na pamięć. Pamiętajmy przy tym o ich łączeniu, nawet wtedy, gdy pędzelek już opuścił papier.

63