87401 SL731747

według modułu projektowego (MP). Projekt techniczny przewiduje umieszczenie elementów i zespołów w przestrzeni modularnej ze szczegółowym ustaleniem osi modularnych modułu projektowego (MP), jak również podstawowego (M) zarówno w poziomie dla ścian zewnętrznych i wewnętrznych, jak i w pionie w odniesieniu do poziomu stropu.

W rysunkach roboczych detali w zależności od wielkości stosuje się albo przyjęty w projekcie moduł projektowy (MP) na podstawie modułu podstawowego dla określenia wzajemnej koordynacji siatek, albo na odwrót, przyjmuje się z modułu podstawowy i koordynuje się go z siatką modułu projektowego. Zależy to od zastosowania skali wielkości elementu.

Przy ustalaniu rozstawów osiowych konstrukcji i ścian nośnych w poziomie i pionie należy mieć na uwadze wymiary uprzywilejowane zalecane uchwałami Rady Ministrów nr 285 i 507 z r. 1959 oraz tezami o typizacji dołączonymi do tych uchwał. Wymiary te dla budownictwa gospodarki miejskiej wynoszą odpowiednio w cm: 210, 240, 270, 300, 330, 360, 390, 450, 510, 570, 600, 750, 900, 1050, 1200, 1500, 1800, 2400, 3000. Wymiary podane półgrubą czcionką są zalecane do stosowania.

Wymiary pomieszczeń i budynków projektowanych na siatce modularnej (moduł budowlany M — 10 cm) według obowiązujących przepisów, trudno jest uzgodnić z wymiarami cegły, która nie ma wymiaru modularnego, a poza tym ma dość znaczne odchyłki od wymiarów znormalizowanych. Z tych powodów przy projektowaniu konstrukcji z cegły (rys. 5.41) jedynie otwory powinny mieć wymiary: między osiami

r-i i ..	t*n-M»s		H— 1
k	s n__,		Ljł
	ll ii		■ c 1
	ll	tpn-M-s 1	— 1
	L	‘n M

Rys. 5.41. Zasady projektowania modularnego otworów V/ mu-rach ceglanych

spoin równe n ■ M, z wyłączeniem skrajnych spoin n • M—s, zaś łącznie ze skrajnym spoinami n • M+r, gdzie s jest grubością spoiny, a n liczbą całkowitą. Osiągnąć to można za pomocą przycięcia cegły, jeśli zajdzie potrzeba. Formy planu odbiegające od prostokątnych pozwalają na odstępstwa od wymiarowania według modułu M.