60 (’*fW /, rotdtini IX
do ich zatrzymania; i nic zważyli, jak jest niepodobna, aby się mnóstwo niezmierne rysów mogło ostać w tej istocie, w której się ustawiczne działanie i krążenie odbywa.
Pierwsze przypuszczenie urojono sądząc o nerwach z podobieństwa do strun muzycznych; drugie zaś, wystawiając sobie wrażenia, które się w mózgu czynią, jako rysy na powierzchni, której wszystkie części w spoczynku zostają, Tak rozumować nie jest to zapewne rozumować podług postrzeżeń lub podobności: jest to porównywać te rzeczy, które żadnego między sobą stosunku nie mają.
Nie wiem, czym są duchy ożywne; nie wiem nawet, czy nerwy są narzędziem czułości. Nic znam ani
Jut w mitrtfdu ruch, który jeit poePUtkiwi jego wifrtacji
składu fibrów, ani przyrodzenia części stałych i płynnych: słowem, całego tego mechanizmu bardzo niedokładne i niepewne mam wyobrażenie. Wiem tylko, że jest ruch, który jest początkiem wegetacji1 i czułości, i że zwierzę żyje póty, póki się ten ruch w nim utrzymuje, a umiera, skoro ten ruch ustaje,
Doświadczenie mnie uczy, że zwierzę może być przyprowadzone do stanu samej tylko wegetacji; iw nim się naturalnie znajduje podczas snu twardego, a przypadkowie w czasie uderzenia apopleksji.
61
N
1
O
O pnynynarJi nu loki I ptimięi i
Nic czynię bynajmniej domysłów o ruchu, który ■,)<; natenczas w nim odbywa. Wszystko, co w tej mierze wiem, kończy się na tym, żc krew krąży, że wnętrzności i gruczoły odbywają funkcje do utrzymania i wzmocnienia sił potrzebne; ale tego nic wiem, podług jakich prawideł wszystkie te skutki ruch sprawuje. Są jednak istotnie te prawidła i nadają ruchowi takie determinacje2, które wegetacją zwierzęcia sprawują.
Lecz kiedy zwierzę ze stanu we-
DitirtninacJe. któro ton fuch mitć >« i \ 2
,noi: tą przyczynami CMuioiei getaCjl do Stanu CZUłoŚCl pr/C-
chodzi, insze prawidła ruch zachowuje i za nowymi determinacjami idzie. Jeżeli na przykład oko na światło jest obrócone, promienie na nie działające nadają ruchowi wegetacji zwierzęcia takie determinacje, które czynią to zwierzę czułym. Toż samo rozumieć o innych zmysłach. Każdy więc gatunek czułości ma za przyczynę szczególną jakąś determinacją tego ruchu, który jest początkiem życia1.
Stąd się pokazuje, że ruch, który czyni zwierzę czułym, jest tylko modyfikacją, czyli odmianą w sposobie bycia tego ruchu, który wegetacją zwierzęcia sprawuje; ta zaś modyfikacja dzieje się z powodu działania przedmiotów na zmysły.
Vłgltation (uegetatio) mówi się właściwie o roślinach i wyraża żywienie się ich i różnienie. Tu się bierze przenośnie, i znaczy zwyczajne działanie tych funkcji, od których życic zwierzęce zależy, przy uirjakimś spoczynku funkcji umysłowych. Stąd też Francuzi o człowieku, który nie ma już prawic używania rozumu, mówić zwykli: II m fait plus qm ulgltrr (Didiommire de VAcadim\e Franęmse ttnpriml VAu VII. de la Ripubl\que) (Nota tłumacza).
Ditermination (determinatio) w znaczeniu filozoficznym jest działaniem, przez które rzecz jaka do przyjęcia wielu przymiotów lub wielu sposobów bycia (maniłre d'łlre) równie sposobna, skłoniona jest niejako do przyjęcia z nich bardziej jednego niż drugiego. Nazywamy też szczególniej determinacją ruchu to, co skłania niejako ciało w ruchu będące do pójścia raczej w jedną stronę nie zaś w drugą (Dictiotinaire de 1'Acaddmie Frangaise) (Nota tłumacza).
1 W oryginale: le principe de la uie — raczej: „zasadą życia".