DIGDRUK00142481

— 79 —

Nie mógł nigdy znieść tego Kościuszko, aby najlichszy żebrak stal przed nim z odkrytą głową. Mówił on, żp. czyniło to zawsze na nim przykre wrażenie, jeżeli dwóch ludzi ze sobą rozmawiało, a jeden z nich miał głowę odkrytą, drugi zaś był w czapce. Wychodząc na przechadzkę zmieniał zawsze lujdora na drób »e pieniądze, aby podług potrzeby' dawać jałmużnę biednym.

Lubił szególnie Kościuszko wspierać chory ch i takich ubogich, którzy raczej woleli najcięższą nędzę ponosić, ni z żebrać. Jeżeli zaś niósł pomoc. to starał się ją dać jak najprędzej w my'śl przysłowia, że dwa razy daje, kto prędko daie. Posłuchajcie tylko ślicznego postępku Kościuszki.

Roku 1816 panowała w mieście Solarze wielka nędza. Dwie biedne rodziny, które dawniej lepiej się m^:a-ły, cierpiały wielki niedostatek, ale