Temperatura zapłonu - produktów naftowych charakteryzuje zdolność do odparowania, z wielu powodów jest istotnym parametrem w ocenie przydatności i jakości. Oznacza się ją i normuje ze wzgl. na bezp. ppoż. Dopuszcza się stosowanie na statkach paliwa o temp. zapłonu wyższej niż 60⁰C (oznaczane w tyglu otwartym). Jest to najniższa temperatura, w której produkt ogrzany w określony sposób i w określonych warunkach (przy ciśnieniu 1013,25 hPa - 760 mmHg) wydziela pary, które z otaczającym powietrzem tworzą mieszaninę zapalającą się przy zbliżeniu płomienia. Przy podawaniu wyników trzeba podać, jaką metodą je uzyskano, gdyż nieznane są korelacje między metodami. Metody:

Marcurssona - stosuje się do produktów naftowych o temp. zapłonu nie niższej niż 80^oC, oznacza się w tyglu otwartym. Poprawka do wyznaczonej temperatury (dla ciśnienia innego niż 1013,25 hPa):

t_ż = t'_z + H'

t_ż - temp. zapłonu w ^oC przy 1013,25 hPa

t'_z - temp. zapłonu w ^oC przy ciśnieniu w czasie pomiaru

H' - poprawka z tabeli.

Martensa - Pensky'ego - do wszystkich ciekłych produktów naftowych, w tyglu zamkniętym. Poprawka do wyznaczonej temperatury (dla ciśnienia innego niż 1013,25 hPa):

H” = (1013,25 - p/0,033)*0,9

H” - poprawka uwzględniająca wpływ ciśnienia barometrycznego na temperaturę zapłonu

p - ciśnienie barometryczne, przy którym wykonano oznaczanie

Obecność paliwa w oleju pogarsza jego własności lepkościowo - smarnościowe, przeciwkorozyjne, odporność na utlenianie i inne. Powszechnie przyjmuje się, że obniżenie temperatury zapłonu
w stosunku do oleju świeżego o 40⁰C (5% zaw. paliwa) decyduje
o nieprzydatności oleju.

Samozapłon - Temperatura, powyżej której następuje zapalenie par substancji ingerencji zewnętrznej (przykładania ognia), i następuje samopodtrzymanie palenia.

Stężenie wybuchu - Niskie - stężenie par jest zbyt niskie by nastąpił wybuch (gwałtowna reakcja spalania), wysokie - Stężenie jest zbyt wysokie by nastąpił wybuch (zbyt dużo par, a za mało tlenu).

Temperatura zapłonu - produktów naftowych charakteryzuje zdolność do odparowania, z wielu powodów jest istotnym parametrem w ocenie przydatności i jakości. Oznacza się ją i normuje ze wzgl. na bezp. ppoż. Dopuszcza się stosowanie na statkach paliwa o temp. zapłonu wyższej niż 60⁰C (oznaczane w tyglu otwartym). Jest to najniższa temperatura, w której produkt ogrzany w określony sposób i w określonych warunkach (przy ciśnieniu 1013,25 hPa - 760 mmHg) wydziela pary, które z otaczającym powietrzem tworzą mieszaninę zapalającą się przy zbliżeniu płomienia. Przy podawaniu wyników trzeba podać, jaką metodą je uzyskano, gdyż nieznane są korelacje między metodami. Metody:

Marcurssona - stosuje się do produktów naftowych o temp. zapłonu nie niższej niż 80^oC, oznacza się w tyglu otwartym. Poprawka do wyznaczonej temperatury (dla ciśnienia innego niż 1013,25 hPa):

t_ż = t'_z + H'

t_ż - temp. zapłonu w ^oC przy 1013,25 hPa

t'_z - temp. zapłonu w ^oC przy ciśnieniu w czasie pomiaru

H' - poprawka z tabeli.

Martensa - Pensky'ego - do wszystkich ciekłych produktów naftowych, w tyglu zamkniętym. Poprawka do wyznaczonej temperatury (dla ciśnienia innego niż 1013,25 hPa):

H” = (1013,25 - p/0,033)*0,9

H” - poprawka uwzględniająca wpływ ciśnienia barometrycznego na temperaturę zapłonu

p - ciśnienie barometryczne, przy którym wykonano oznaczanie

Obecność paliwa w oleju pogarsza jego własności lepkościowo - smarnościowe, przeciwkorozyjne, odporność na utlenianie i inne. Powszechnie przyjmuje się, że obniżenie temperatury zapłonu
w stosunku do oleju świeżego o 40⁰C (5% zaw. paliwa) decyduje
o nieprzydatności oleju.

Samozapłon - Temperatura, powyżej której następuje zapalenie par substancji ingerencji zewnętrznej (przykładania ognia), i następuje samopodtrzymanie palenia.

Stężenie wybuchu - Niskie - stężenie par jest zbyt niskie by nastąpił wybuch (gwałtowna reakcja spalania), wysokie - Stężenie jest zbyt wysokie by nastąpił wybuch (zbyt dużo par, a za mało tlenu).

Temperatura zapłonu - produktów naftowych charakteryzuje zdolność do odparowania, z wielu powodów jest istotnym parametrem w ocenie przydatności i jakości. Oznacza się ją i normuje ze wzgl. na bezp. ppoż. Dopuszcza się stosowanie na statkach paliwa o temp. zapłonu wyższej niż 60⁰C (oznaczane w tyglu otwartym). Jest to najniższa temperatura, w której produkt ogrzany w określony sposób i w określonych warunkach (przy ciśnieniu 1013,25 hPa - 760 mmHg) wydziela pary, które z otaczającym powietrzem tworzą mieszaninę zapalającą się przy zbliżeniu płomienia. Przy podawaniu wyników trzeba podać, jaką metodą je uzyskano, gdyż nieznane są korelacje między metodami. Metody:

Marcurssona - stosuje się do produktów naftowych o temp. zapłonu nie niższej niż 80^oC, oznacza się w tyglu otwartym. Poprawka do wyznaczonej temperatury (dla ciśnienia innego niż 1013,25 hPa):

t_ż = t'_z + H'

t_ż - temp. zapłonu w ^oC przy 1013,25 hPa

t'_z - temp. zapłonu w ^oC przy ciśnieniu w czasie pomiaru

H' - poprawka z tabeli.

Martensa - Pensky'ego - do wszystkich ciekłych produktów naftowych, w tyglu zamkniętym. Poprawka do wyznaczonej temperatury (dla ciśnienia innego niż 1013,25 hPa):

H” = (1013,25 - p/0,033)*0,9

H” - poprawka uwzględniająca wpływ ciśnienia barometrycznego na temperaturę zapłonu

p - ciśnienie barometryczne, przy którym wykonano oznaczanie

Obecność paliwa w oleju pogarsza jego własności lepkościowo - smarnościowe, przeciwkorozyjne, odporność na utlenianie i inne. Powszechnie przyjmuje się, że obniżenie temperatury zapłonu
w stosunku do oleju świeżego o 40⁰C (5% zaw. paliwa) decyduje
o nieprzydatności oleju.

Samozapłon - Temperatura, powyżej której następuje zapalenie par substancji ingerencji zewnętrznej (przykładania ognia), i następuje samopodtrzymanie palenia.

Stężenie wybuchu - Niskie - stężenie par jest zbyt niskie by nastąpił wybuch (gwałtowna reakcja spalania), wysokie - Stężenie jest zbyt wysokie by nastąpił wybuch (zbyt dużo par, a za mało tlenu).

Temperatura zapłonu - produktów naftowych charakteryzuje zdolność do odparowania, z wielu powodów jest istotnym parametrem w ocenie przydatności i jakości. Oznacza się ją i normuje ze wzgl. na bezp. ppoż. Dopuszcza się stosowanie na statkach paliwa o temp. zapłonu wyższej niż 60⁰C (oznaczane w tyglu otwartym). Jest to najniższa temperatura, w której produkt ogrzany w określony sposób i w określonych warunkach (przy ciśnieniu 1013,25 hPa - 760 mmHg) wydziela pary, które z otaczającym powietrzem tworzą mieszaninę zapalającą się przy zbliżeniu płomienia. Przy podawaniu wyników trzeba podać, jaką metodą je uzyskano, gdyż nieznane są korelacje między metodami. Metody:

Marcurssona - stosuje się do produktów naftowych o temp. zapłonu nie niższej niż 80^oC, oznacza się w tyglu otwartym. Poprawka do wyznaczonej temperatury (dla ciśnienia innego niż 1013,25 hPa):

t_ż = t'_z + H'

t_ż - temp. zapłonu w ^oC przy 1013,25 hPa

t'_z - temp. zapłonu w ^oC przy ciśnieniu w czasie pomiaru

H' - poprawka z tabeli.

Martensa - Pensky'ego - do wszystkich ciekłych produktów naftowych, w tyglu zamkniętym. Poprawka do wyznaczonej temperatury (dla ciśnienia innego niż 1013,25 hPa):

H” = (1013,25 - p/0,033)*0,9

H” - poprawka uwzględniająca wpływ ciśnienia barometrycznego na temperaturę zapłonu

p - ciśnienie barometryczne, przy którym wykonano oznaczanie

Obecność paliwa w oleju pogarsza jego własności lepkościowo - smarnościowe, przeciwkorozyjne, odporność na utlenianie i inne. Powszechnie przyjmuje się, że obniżenie temperatury zapłonu
w stosunku do oleju świeżego o 40⁰C (5% zaw. paliwa) decyduje
o nieprzydatności oleju.

Samozapłon - Temperatura, powyżej której następuje zapalenie par substancji ingerencji zewnętrznej (przykładania ognia), i następuje samopodtrzymanie palenia.

Stężenie wybuchu - Niskie - stężenie par jest zbyt niskie by nastąpił wybuch (gwałtowna reakcja spalania), wysokie - Stężenie jest zbyt wysokie by nastąpił wybuch (zbyt dużo par, a za mało tlenu).