Ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych
Warunek konieczny istnienia ekstremum (WKIE).
Jeżeli funkcja f ma w punkcie ![]()
ekstremum lokalne oraz ma w tym punkcie pochodne cząstkowe rzędu pierwszego, to ![]()
.
Warunek dostateczny istnienia ekstremum (WDIE).
Jeżeli funkcja f jest klasy C2 w pewnym otoczeniu punktu ![]()
oraz spełnione są warunki:
(1) ![]()
(2) ![]()
(3) 
to f ma w punkcie ![]()
ekstremum lokalne, przy czym
jeżeli ![]()
>0, to jest to minimum lokalne,
jeżeli ![]()
<0, to jest to maksimum lokalne.
Poniżej pokażemy na kilku przykładach, w jaki sposób należy poszukiwać ekstremów lokalnych pewnych funkcji, przy czym w rachunkach pomoże nam kalkulator ClassPad 300 Plus.
Przykład 1. Zbadać ekstrema lokalne funkcji określonej wzorem
![]()
Liczymy kolejno pochodne cząstkowe funkcji f rzędu pierwszego:
W celu znalezienia punktów „podejrzanych o ekstremum”, zwanych punktami stacjonarnymi, musimy rozwiązać układ równań (1) i (2):
Wobec tego, jedynym punktem stacjonarnym jest ![]()
.
Liczymy pochodne cząstkowe funkcji f rzędu drugiego:
Tak więc, w punkcie P wyznacznik W jest równy -1:
Ponieważ nie jest spełniony warunek WDIE(3), w punkcie P nie ma ekstremum.
Przykład 2. Zbadać ekstrema lokalne funkcji określonej wzorem
![]()
Liczymy kolejno pochodne cząstkowe funkcji f rzędu pierwszego:
W celu znalezienia punktów stacjonarnych musimy rozwiązać układ równań (1) i (2):

Prawdę mówiąc, jest to najtrudniejsza część zadania, choć w tym przypadku po odjęciu równań stronami, otrzymujemy ![]()
, czyli ![]()
, a więc ![]()
.
Jeżeli ![]()
, to ![]()
, czyli pierwszy punkt stacjonarny ma współrzędne ![]()
.
Jeżeli ![]()
, to ![]()
,
tak więc drugi punkt stacjonarny ma współrzędne ![]()
, zaś trzeci ![]()
.
Liczymy pochodne cząstkowe funkcji f rzędu drugiego:
Tak więc macierz pochodnych cząstkowych rzędu drugiego jest równa:

Wstawiamy współrzędne znalezionych punktów stacjonarnych.
Dla ![]()
mamy

oraz
![]()
wobec tego w punkcie tym funkcja f ma maksimum lokalne oraz
Dla ![]()
mamy

Ponieważ nie jest spełniony warunek WDIE(3), w punkcie P2 nie ma ekstremum.
Dla ![]()
mamy

Ponieważ nie jest spełniony warunek WDIE(3), w punkcie P3 nie ma ekstremum.