Wydzia Elektryczny
Politechniki Lubelskiej
Katedra Automatyki
LABORATORIUM
AUTOMATYKI I STEROWANIA
Temat : Identyfikacja obiektów sterowania
Data wyk. wicz . 1995.05. 15
Grupa ED 8.5
Piotr Wasiluk
Krzysztof Brutt
Maciej Maziarczyk
Cel wiczenia :
Celem wiczenia jest identyfikacja wasnoci statycznych i dynamicznych obiektów sterowania tzn. wyznaczenie modeli matematycznych obiektów . Identyfikacja bdzie przeprowadzona przy pomocy eksperymentu czynnego metod charakterystyk czasowych oraz metod charakterystyk czstotliwociowych
1. Identyfikacja na podstawie charakterystyk czasowych .
a. OdpowiedŸ układu o transmitancji G2(s) na wymuszenie skoku jednostkowego .
0 5ms/1 cm 1dz= 5 V
2,3dz
8dz
Na podstawie odpowiedzi skokowej moemy stwierdzi, e ukad pierwszy ma charakter czonu róniczkujcego o nastpujcej transmitancji i staej czasowej
gdzie:
- wspólczynnik wzmocnienia
- stala czasowa (odczytany z przebiegu wyjsciowego)
T=4ms
Transmitancja ukladu:
OdpowiedŸ układu o transmitancji G3(s) na wymuszenie skoku jednostkowego .
4dz
2,5dz
5V =1dz 0,5ms /1dz
Na podstawie odpowiedzi obiektu na wymuszenie w postaci skoku jednostkowego stwierdzamy, e ma on posta ukadu inercyjnego pierwszego rzdu o transmitancji :
Transmitancje tego obiektu wyznaczymy z przyblizenia poslugujac sie wzorem:
gdzie:
- wspólczynnik wzmocnienia
- stala czasowa (odczytany z przebiegu wyjsciowego)
T=2ms
Transmitancja ukladu:
b. OdpowiedŸ układu o transmitancji G2(s) na wymuszenie skoku jednostkowego.
1. 0,2 V = 1 cm 2 ms / 1 cm
Odpowied czonu na skok jednostkowy wskazuje na jego oscylacyjny charakter. Ze wzgldu na silnie tumiony charakter oscylacji nie bylimy w stanie wyznaczy wspóczynnika tumienia i staej czasowej T. Obiekt oscylacyjny drugiego rzdu ma transmitancj:
Z oscylogramu wynika, ze obiekt badany jest obiektem oscylacyjnym II rzedu. Wiec wzór na transmitancje operatorowa wyglada tak:
gdzie:
k - wspólczynnik wzmocnienia
- wspólczynnik tlumienia
A1= 2,8 V, A3= 0,6V
- stala czasowa
Transmitancja badanego przez nas obiektu G1(s) bedzie wiec wynosila:
G ( s ) = 1 / [ s2T2 + 2Ts + 1]
c. d. OdpowiedŸ układu o transmitancji G4(s)
1 V =1 cm 5 ms /1 cm
Badany obiekt jest obiektem inercyjnym drugiego rzdu o transmitancji operatorowej
i stałych :
G ( s ) = k / [ (1 + sT1 ) ( 1 + sT2 )]
T1=T2=1.17ms k=1.25
Wnioski :
Celem powyższego ćwiczenia było zapoznanie nas z metodami identyfikacji obiektów sterowania. Dokonaliœmy w nim identyfikacji właœciwoœci dynamicznych metodami charakterystyk czasowych oraz charakterystyk częstotliwoœciowych. Rozpoznanie układu i w następstwie tego opisanie go przy pomocy odpowiedniej transmitancji operatorowej nie nastręczało nam kłopotu. Pewne problemy pojawiły się przy wyznaczaniu stałych występujšcych w transmitancjach opisujšcych układy (czasowych T oraz wzmocnienia k). Ze względu na zbyt małš dokładnoœć nie byliœmy w stanie okreœlić stałych dla układu oscylacyjnego podczas badania go metodš charakterystyk czasowych. Dla pozostałych obiektów wartoœci odnoœnie stałej k sš zbliżone przy porównaniu obydwu metod, natomiast stałe czasowe różniš się doœć znacznie. Wpływ na to miała z pewnoœciš ograniczona dokładnoœć pomiarów oraz - w największym stopniu - ograniczona dokładnoœć dokonywanych przez nas aproksymacji np. przy rysowaniu stycznych. Rozpoznanymi przez nas obiektami sš kolejno :
Obiekt |
Identyfikacja |
G1(s) |
Człon różniczkujšcy |
G2(s) |
Człon oscylacyjny |
G3(s) |
Człon inercyjny pierwszego rzędu |
G4(s) |
Czon inercyjny drugiego rzdu |