Sprawdzenie teodolitu
Budowa teodolitu - części składowe:
spodarka
limbus
alidada
luneta
koło pionowe
libela kolimacyjna
libela alidadowa
noniusz
leniwki: alidady, limbusa, lunety
sprzęg: alidady, limbusa, lunety
śruby: kolimacyjna, poziomujące, sprzęgająca instrument ze statywem.
Rektyfikacja teodolitu
p - oś obrotu lunety i - oś obrotu instrumentu la - oś libeli alidadowej
c - oś celowa lunety lk - oś libeli kolimacyjnej ln - oś libeli niwelacyjnej
n1 - pionowa nitka krzyża nitkowego n2 - pozioma nitka krzyża nitkowego
Ql - płaszczyzna główna libeli płaskiej
Warunki geometryczne:
oś libeli alidadowej prostopadła do osi instrumentu (la⊥i)
płaszczyzna główna libeli okrągłej prostopadła do osi obrotu instrumentu (Ql⊥i)
oś celowa lunety prostopadła do osi obrotu lunety (c⊥p)
oś obrotu lunety prostopadła do osi obrotu instrumentu (p⊥i)
nitki siatki celowniczej prostopadłe względem siebie (n1⊥n2), a nitka pozioma prostopadła do osi obrotu instrumentu (n2⊥i)
oś celowa równoległa do osi libeli niwelacyjnej (c II ln)
przy poziomej osi celowej, pionowej osi obrotu instrumentu oraz poziomej osi libeli kolimacyjnej odczyty mikroskopów koła pionowego powinny wynosić:
0° - 180° 0° - 0° 90° - 270° lub
0g - 200g 0g - 0g 100g - 300g
Sposoby wykrywania błędu kolimacji (c⊥p):
Po ustawieniu osi obrotu instrumentu i w pionie celuje się, w pierwszym położeniu lunety KL, do wyraźnego punktu P., leżącego na wysokości instrumentu i odległości kilkudziesięciu metrów. Następnie przechyla się lunetę przez zenit i na poziomej łacie niwelacyjnej, ustawionej w przybliżeniu prostopadle do osi celowej, w odległości około 30 m do instrumentu wykonujemy odczyt O1. Po wykonaniu odczytu obraca się alidadę o 180° i ponownie celuje się do punktu P w drugim położeniu lunety KP, po czym przechyla się lunetę przez zenit i wykonuje na łacie odczyt O2. Jeżeli:
O1 = O2 - to błędu kolimacji nie ma
O1 ≠ O2 - to błąd kolimacji istnieje
O1 - O2 - miara poczwórnego błędu
Odczyt Ox , na który nastawiamy oś celową śrubkami korekcyjnymi siatki celowniczej oblicza się następująco:
Ox = O2 -
Obliczanie kąta kolimacji:
D - odległość od łaty
ρ''≈ 206 265'' k'' = ρ''
Warunek (p⊥i) sprawdzamy poprzez spionowanie osi obrotu instrumentu i wycelowanie do wysoko położonego punktu P1 w pierwszym położeniu lunety KL. Następnie pochyla się lunetę na łatę ustawioną poziomo pod punktem P1 w przybliżeniu prostopadle do osi celowej i wykonuje się odczyt O1. Czynności te powtarzamy w drugim położeniu lunety KP i wykonuje się odczyt O2. Jeżeli:
O1 = O2 - błędu inklinacji nie ma
O1 ≠ O2 - błędu inklinacji istnieje
O2 - O1 - jest miarą podwójnego błędu
η'' =
Wpływ błędu inklinacji na pomiar kątów poziomych eliminuje się przez pomiar kątów w dwóch położeniach lunety KL i KP.
Błąd indeksu koła pionowego sprawdzamy przed pomiarem kątów pionowych przez pomiar kąta pionowego w dwóch położeniach lunety (celując dwukrotnie do tego samego punktu). W położeniu lunety KL wyznacza się kąt α1, a w położeniu KP kąt α2. Jeżeli:
α1 = α2 - po uwzględnieniu podziału koła pionowego błędu indeksu koła pionowego nie ma
α1 ≠ α2 - błąd indeksu koła pionowego istnieje
Prawidłowy kąt α0 oblicza się wg wzoru:
α0 = -180°
Sprawdzenie teodolitu
Błąd kolimacji
O1 = 0451
O2 = 0451 k'' = ρ'' = 0
D = 650
Brak błędu.
4. Błąd indeksu
Ol = 67°21'
Op = 292°43' ΣO = 360°04'
2i = ΣO - 360°
i = 2'
αl = 90° - Ol = 22°39'
αp = Op - 270° = 22°43'
αo = == 22°41'
Oxl = 90° - αo = 67°19'
Oxp = αo + 270° = 292°41'
Pomiar kątów poziomych
Metody pomiaru:
kierunkowa (inżynierska)
repetycyjna (dokładna)
Pomiar pojedynczego kąta metodą kierunkową
W pierwszym położeniu lunety celuje się na lewe ramię kąta, następnie na prawe, za każdym razem odczytując wartości kierunków za pomocą mikroskopu. Czynności powtarzamy w drugim położeniu lunety. Wartość mierzonego kąta oblicza się po uwzględnieniu średnich kierunków z I i II położenia.
a) α = P - L b) α = P + 360° - L
Metoda repetycyjna
Jest to kilkakrotny pomiar danego kąta na przylegających do siebie partiach limbusa.
Kolejność czynności:
w I położeniu lunety celuje się na lewe ramię kąta (punkt A), odczyt na mikroskopie powinien wynosić około 0°
zwalnia się sprzęg alidady, sprzęgają limbus za spodarką, celuje się na prawe ramię kąta (punkt B) i notuje przybliżony odczyt (kontrolny)
zwalnia się sprzęg limbusa ze spodarką, celuje na punkt A i nie wykonuje się odczytu.
po zwolnieniu sprzęgu alidady celuje się na punkt B
w ten sposób mierzony kąt został dwukrotnie odłożony na limbusie. Jeżeli mierzymy kąt w n repetycjach czynności powtarzamy n razy w I i II położeniu lunety.
α = αśr =
αl - αp
2
O2 - O1
4D
Schemat osi w teodolicie
αI +αII
2
(an + m 360°) - a0
n
L
P
0°
L
P
0°
Prawe ramię kąta
A
B
St1
Lewe ramię kąta
α
c
ln
lk
p
n1
n2
i
la
O2 - O1
4
Ql
O2 - O1
4D
| O2 - O1 | ρ''
2 D tgγ
α2 + α2
2