0014

Idzie przez pola umęczona,

Łamiąc nad głową swą ramiona...

Na Anioł Pański biją dzwony,

Niech będzie Marja pozdrowiona,

Niech będzie Chrystus pozdrowiony...

A więc duszę polskiego tułacza, uginającego się pod ciężarem twardej doli życiowej, broni przed rozpaczą dzwon kościelny pa-rafjalny, wzywający do modlitwy i pamięci o Bogu i o Ojczyźnie.

Może mi Łaskawy Czytelnik pozwoli dodać tu jeszcze jedno wspomnienie z czasów swego pobytu w Kijowie nad Dnieprem, gdyż świadczy ono również o wielkiem przywiązaniu naszych rodaków do kościoła parafjalnego.

Pod iesień 1902 roku przybyłem do Kijowa Kilku Polaków powitało mnie na stacji, a wśród nich znany i ceniony kupiec p. Emil Groniecki, zamieszkały w Kijowie ul. Mało Żytomierska.

Pewnego dnia udaliśmy się do polskiej rodziny, mieszkającej tuż pod Ławrą Peczerską. W ubogiem mieszkaniu wisiał na ścianie obrazek niezwykły. Oto w ramki oprawiony był wiersz Lucjana Siemieńskiego pod tytułem:

WIEJSKI KOŚCIÓŁEK.

Jakieżto wdzięczne wita mię ustronie!

Śród lasu łąka, przez łąkę rzeczułka,

Wzgórek; lipami wieńczone ma skronie,

Nad wieńcem liści błyszczy krzyż kościółka!

A gdy wśród wiernyh zagrzmiał hymn niedzielny,

Głos mój złączyłem z tych prostaczków pieniem:

,,0 święty Boże! święty, nieśmiertelny,

„Zmiłuj się!“ Łzy mi pociekły strumieniem.

Och, bo lat wiele upłynęło wiele,

Jak ucho moje tych pień nie słyszało W ustach współbraci i w takim kościele —

Młodszem wspomnieniem serce zapłakało.

I Pan przemówił do mnie w owym śpiewie Wiarą, nadzieją i miłości mową;

Pan mię uczynił liściem na fem drzewie Co świeżym wiankiem połyska nad nocą.

Obok przywiązania do Kościołów parafjalnych i zakonnych, wielkiem też zaufaniem darzv społeczeństwo nasze Dostojnych Ar-cypasterzy i Przewielebnych Księży proboszczów oraz innych Księży zwłaszcza XX Prefektów i tak często dopytują się ludzie o adresy rozmaitych osób Duchownych.

Wielkie też jest zadanie Duchowieństwa, które to zadanie i stanowisko w ten sposób określa prof. Uniw. Lw. X. Jougan w swyru Podręcz, teol. past. (str. 895):