0029

25

PŁOCKIE. 18.

tedy jedna z tych postaci która wyrażonej przez nią samą dacie wielką otuchę przynosi.

Głoska E jeszcze w piśmie merowingów kanciastą lub zaokrągloną przybierała postać (numism. du moyen age, pl. III, IV). Toć że podobnie pod obu postaciami znana Ottonom (ibid. pl. XVIII, 1, 2, 37). Później w jednej i tej samej legendzie w obu mięsza się postaciach (pl. XX, 44, 40): podobnie jak w napisie drzwi płockich. Osobliwsza postać kanciastego E, z garbem czyli z ołęczeniem na tyle w gockim piśmie z czasem powtarzana, nie jest też ani osobliwością, ani nowością, gdy za merowingów jeszcze na jich złotych ukazując się solidach (pl. III, 456), mnogo przystrajała we Francji monetę wieku XIIgo, której w ręku miałem dosyć egzemplarzy, a której gniazda w okolicach Somme, Oise i górnej Skaldy dotąd jeszcze nie wyśledzone.

M okrągłe, w postaci leżącego, m czyli O z hakiem jest na pieczęci Mieczysława III więc w owych niemal latach na miejscu użyte. Wreszcie takie cale jest powszechne, gdy się znachodzi na krajobrazach w początkach XIIgo wieku rysowanych (geogr. du moyen age, atlas, nro. 29, 30, 31), a nawet znacznie dawniej (ibid. nro. 27). Toż samo powiedzie można o postaciach T i tymiż krajobrazami jich powszechne użycie udowodnić. Najtrudniej mi było z wygarbianą głoski A postacią. W długim, na pół gockim napisie grobowca Władysława białego 1388 w Dijon we Francji podobne A, wraz z T i U które baczność naszę zwracają, widzić się dają mięszane gęsto. Z takiego a, w południowej Francji i w Iliszpanji powstało a w postaci odwrotnego R (patrz, geogr. du moyen age, w atłasie carte catalane 1377, nro. 80). Jestto powszechne jego użycie w owym czasie, w owych stronach. Wszakże pojawienie się jego dawniejsze i dawniejszy byt, okazać mogę przykładem rysunku sfery, która się znajduje w kodexie obejmującym rękopisma XI i XII wieku