0031

27

PŁOCKIE, 19.

cznie później: dla tego, jeśli ruska grafika, ile dziś jest znana, znaczną onych późniejszość okaże, takowej niema powodów odpierać i silić się nazbyt w onej przeczeniu.

Co do paleografji ruskiej i sławiańskiej, niema jeszcze nic stanowczego mówi Friderik Adelung (p. 38). Do kilku postrzeżeri metropolity (wiestnik jewropie, 1816, nro. 15, 16), tudzież Olenina (pismo kjamnie tmutorokan-skowo, Petersb. 1806, 40); przydać można katalog Toł-stowa, i Bobrowskiego postrzeżenia, z których mały wyciąg umieściłem na ostatniej tablicy pisma mego o diplo-matice ruskiej. Patrz też druki krakowskie Fioła.

W ogólności jest postrzeżono, że głoski ruskie stojące, ustawu, w swojich regularnych rysach, poczęły się wypaczać i niestatkować w XIII wieku, co nazwano po-łu-ustawem, jakoby w niego miały się minuskuły to jest skoropis wciskać i z nim mięszać. Skoropis z nim plątać się niemógł, bo go nie było; majuskuł też i minuskuł w piśmie nie było: skutek nierozważnie brany za przyczynę. Jest to tylko chramanie i chwianie się ustawu, z czego powstaje wyrodne jego pismo z którego wyniknął skoropis. Wejrzenie na napisy drzwi dla znawców to upewnienie przynosi, że są ustawu wyradzającego się, mocno zwichniętego, a przeto niedawniejsze od XIII wieku, ale późniejsze. W postaciach zaś rozmajitych mianowicie a, ż, cz, m, t, i (n) w znacznej części odnoszą się do XV wieku. Rozmajitość postaci tym się tłómaczy, że przeobrażenie pisma nie było dojrzałe, ztąd dawne z późniejszymi i nowymi wcale, razem się plączą. Ta rozmajitość wynikać też może niekiedy z niebiegłości w piśmie ruskim rzeźbiarza, który U, w X przemienił, gockie E wykrojił, nakrycie głoski T slawiańskiej na bakier wywinął.

Cobądź, te napisy wycięte zostały dla cerkwi sofij-skiej nowogrodzkiej, a zatym sądzić można że wiek w którym napisy ruskie wyrżnięte zostały, jest czasem w którym drzwi do Nowogrodu wielkiego dostały się. A że,