0037

56

Leonarda Chodźki). Wspomnieć także należy liczne broszury emigracyjne, zbiór dawniejszych i nowszych pamiętników Polski, dotyczących, oraz szereg kalendarzy z końca XVIII i początku XIX wieku. Jako cenne przyczynki do historji Wielkopolski należy wymienić rzadkie czasopisma, jak np. „Przyjaciel Ludu* (druk w Lesznie), „Weteran poznański* i in.

Z innych druków treści historycznej warto wspomnieć szereg dzieł, odnoszących się do karbonarjuszy włoskich. Na wzmiankę zasługują także publikacje wolnomularskie z 1-szej połowy XIX wieku, np. Clavel „Hi-stoire pittoresąue de la Franc-Maęonnerie“. Paryż, 1845, oraz wydawany przez niego „Almanach de la Franc-Maęonnerie”, Paryż, 1823 i in. Ważniejsze z cymeljów historycznych są następujące: Kromera „Cronica Polo-norum*. Kraków, Wietor, 1521 i Bazyleja, 1552 (oprawa współczesna); Kadłubka „Historia Polonica¹*, wyd. dobromilskie z r. 1612; Schutz’a „Historia rerum prussicaruin*. Zerbst, Bonawentura Schmid, 1592.

Na specjalną wzmiankę zasługuje pięknie zachowany inkunabuł w oprawie współczesnej: Sebaldus Schreyer „Liber chronicarum*, druk. u Kober-gera w Norymberdze w r. 1493, z drzeworytami Wohlgemut’a i Pley-denwurffa.

W dziale literatury znajdują się cenne wydania klasyków i romantyków polskich (częściowo w pierwodrukach), dalej dzieła autorów francuskich XVII—XIX wieku, nierzadko ozdobione miedziorytami rytowników francuskich, wreszcie klasycy i romantycy niemieccy i angielscy oraz autorowie starożytności.

W dziale prawniczym uwzględniono przedewszystkiem prawo polskie. Wymienić tutaj należy „Constytucye, statuta y przywileje na walnych seymiech koronnych od r. P. 1500 do r. 1637 uchwalone*. Kraków, Piotrkowczyk, 1637; „Jus Regni Poloniae*. Poznań, Typ. Acad. 1700—02; „Powszechne prawo krajowe*. Poznań, Dekker, 1826. Wspomnieć także należy dzieła, odnoszące się do prawa magdeburskiego, chełmińskiego, słowiańskiego i pruskiego.

W teologji reprezentowane są przedewszystkiem dzieła Ojców i Pisarzy Kościoła, częściowo w cennych edycjach. Do druków niezmiernie rzadkich należy inkunabuł z r. 1494, druk. w Norymberdze u Kobergera „Malleus maleficorum*, za autorów którego podają się dwaj zakonnicy, „Fratres