0011

io

Ułaszyn Henryk, prof. U. P.*, Ratajczaka 54.

Księgozbiór, założony w r. 1890, przewieziony po wojnie światowej z Lipska do Polski, liczy obecnie około 10.000 tomów. Przeważa językoznawstwo, ze szczególnem uwzględnieniem slawistyki, zwłaszcza języka polskiego. Z innych działów naukowych reprezentowane są: historja, antropologja i etnografja, traktowane jako uzupełnienie lingwistyki. W dziale tym wyszczególnić należy następujące grupy: . Komplety czasopism lingwistycznych, zwłaszcza słowiańskich (np. »Izviestija Otdielenija russkago jazyka i slovesnosti Imp. Akademii Nauk, — niektóre tomy ze śladami powodzi petersburskiej, która uszkodziła cały nakład, — »Archiv fur slavische Philologie«, »Slavia« i t. d.); słowniki do językoznawstwa słowiańskiego5 gramatyki polskie, od najstarszych (Woyny, Kopczyńskiego i t. d.) do współczesnych5 komplet traktatów ortograficznych (m. in. Posiedzenia Komisji ortograficznej, z r. 1878, druk. w Poznaniu u Rzepeckiego na kartkach z oddzielną paginacją każdego posiedzenia, rzadkość bibljograficzna); komplet literatur polskich ; zbiór pieśni ludowych słowiańskich; literatura przysłowiowa w kilku językach; języki zawodowe i tajne, (z szeregiem druków bibljograficznie rzadkich); judaica i traktaty o języku żydowskim. — Z działu historycznego wymienić należy zbiór pamiętników, dotyczących Polski, od dawniejszych do najnowszych (Matuszewicza, Rulikowskiego, Delaveaux i in.).

Z dzieł, odnoszących się do slawistyki, znajdują się tutaj pierwsze druki Kopitara, np. „Evangelia slavice“, wyd. w Paryżu u Silvestre’a w r. 1843; „Glagolita Clozianus“, 1836; „Evangelie“ Vuka Karadźića itp. Wspomnieć wreszcie należy zbiór listów uczonych współczesnych, prze-dewszystkiem slawistów.

Bibljoteka ma charakter bardzo skoordynowany i posiada wielką wartość naukową.

Wasylewski Stanisław*, Dębiec, Bzowa 12.

Bibljoteka, założona w r. 1918, liczy obecnie około 5.000 tomów z rozmaitych dziedzin naukowych. Przeważną część zbiorów stanowią pamiętniki polskie, zarówno wydane osobno, jak i w wycinkach z czasopism i wydawnictw zbiorowych. Nader cenny jest zbiór sztambuchów polskich z epoki napoleońskiej i romantyzmu (około 100 pozycyj).