12026 skanuj0088 (7)

Roślinność siedlisk leśnych

176

Trzcinnik owłosiony

Calamagrostis villosa (Chaix) J.F. Gmel. Rodzina: trawy Gramineae

wiechlinowate Poaceae

<S> Osiąga podobne rozmiary jak trzcinnik leśny. Występuje głównie w górach na siedliskach borowych BGw, BGśw, BWGśw. Niekiedy może występować na niżu na siedliskach Bw. W górach tworzy rozległe, zwarte łany. Łodyga wznosząca się z załamaniami. Liście o połowę węższe niż trzcinnika leśnego, do 5 mm, zielone, wiotkie, z owłosionymi pochwami. Wiecha długości do 20 cm, wiotka, z licznymi kioskami, zielona z odcieniem czerwonawym. Kwitnie w sierpniu i wrześniu. Owoc - ziarniak.

Trzcinnik piaskowy

Calamagrostis epigeios Roth. Rodzina: trawy Gramineae

wiechlinowate Poaceae

<fś») Trawa pospolita na niżu w suchych siedliskach borowych. Charakterystyczna dla Bs, ale częsta też dla Bśw, a nawet BMśw. Rośnie masowo głównie w uprawach leśnych i miejscach prześwietlonych. Dorasta do 1,5 m. Liście względnie szerokie, do 2 cm. Wiecha do 30 cm, wiotka. Gałązki z gęsto skupionymi bladozielonymi kioskami, rozluźniającymi się w trakcie kwitnienia. Kwitnie od czerwca do lipca. Owoc - ziarniak.

Trzęślica modra

Molinia coerulea (L.) Moench.

Rodzina: trawy Gramineae

wiechlinowate Poaceae

<H2> Trawa występująca na niżu oraz terenach wyżynnych na siedliskach borów wilgotnych i bagiennych. Charakterystyczna dla siedlisk Bw, BMw, BMb i BMwyżw. Tworzy gęste kępy.

Osiąga wysokość do 1 m. Źdźbło sztywne z 1 -2 węzłami tylko w dolnej części. Liście wąskie, do 5 mm, zwijające się w czasie suszy. Zamiast języczka występuje pęczek włosków. Wiecha długości do 30 cm, ściśnięta. Kłoski w czasie kwitnienia fioletowo nabiegłe, znamiona purpurowe. Kwitnie od czerwca do września.

Tujowiec tamaryszkolistny

Thuidium tamariscifolium (Hedw.) Lindb.

Rodzina: tujowcowale Thuidiaceae

Mech ten występuje na niżu i w górach na różnych siedliskach. Spotykany jest w olszach, lasach wilgotnych, jak też w uwilgoconych lub bagiennych borach. Charakterystyczny dla BMb. BMwyżw. Łodyżki wznoszące się i opadające, często trzymające się gleby, długości do 5-15 cm, potrójnie pierzaste, rozgałęziające się, łuskowate. Ustki na łodyżkach, lancetowate, zaostrzone, pofałdowane. Ustki na gałązkach bardziej jajowate i krótsze. Puszka wykrzywiona w formie rożka, brązowoczer-wona na szczecince długości 4-5 cm. Zarodniki dojrzewają zimą.

Turzyca brzegowa

Carex ripana Curtis.

Rodzina: turzycowate Cyperaccae

C?54> Najbardziej okazała z polskich turzyc. Dorasta do 2 m. Charakterystyczna dla siedliska lasu bagiennego. Łodyga prosta, ostro kanciasta. Kwiatostan męski wyrastający na szczycie składa się z kilku kiosków. Pod nimi znajdują się 3-4 maczu-gowate kwiaty żeńskie, przypominające kłosy zboża. Przysadki brunatne, pęcherzyki jajowate, najpierw zielone, później brązowe. Uście w brunatnych pochwach, przyziemne, szerokości ok. 2 cm. Pod kwiatami żeńskimi wyrasta po jednym liściu, węższym, z długimi przysadkami. Kwitnie w maju.