13906 notatki021

Statystyczny mieszkaniec polski zużywa 2Q3i wody na dobę.

1 kapnięcie z kranu /s daje 0,7 l/h w toalecie 1001/h

W 1992 kongres Amerykański ustanowił iź ludzi musza zmieniać spłuczki, gdyż takowa może zużywać max 6 I, jednorazowo. Tak samo w Afryce Poi.

Największe spożycie- kraje azjatycki

Problemy- susze(W Poisce obniżenie zwierciadła wód), powodzie

Pod względem zasobów wodnych polska porównywalna do krajów Afryki PN., wody

odpływają, nie wsiąkają

CYKL KRĄŻENIA WODY

Obieg wody w przyrodzie jest nazywany cyklem hydrologicznym. Dzięki energii cieplnej Słońca woda paruje, dostarczając wilgoci do tworzenia chmur, a w konsekwencji opadów atmosferycznych. Głównym źródłem dopływu wilgoci do atmosfery są oceany; z ogólnej sumy opadów prawie 80% trafia bezpośrednio do oceanów i mórz, a tylko 20% na kontynenty. Ta woda, która w postaci opadów trafia na kontynenty częściowo wyparowuje z powierzchni lądów z powrotem do atmosfery, część jej spływa po powierzchni dając odpływ powierzchniowy w postaci rzek do mórz, część natomiast wsiąka do gruntu i przenika do wód podziemnych dając odpływ podziemny ku różnym naturalnym odbiornikom wody (źródła, bagna, rzeki, jeziora, morza). Część wód opadowych w postaci śniegu, lodu i iodowców (górskich i kontynentalnych) jest zatrzymywana (retencjonowana) na powierzchni i okresowo jest wyłączona z obiegu. W każdym ogniwie obiegu cząsteczka wody przynajmniej dwa razy zmienią stan skupienia: z fazy gazowej w ciekłą lub stałą i z powrotem w gazową. Zamknięty cykl krążenia wody między oceanem, atmosferą i kontynentem nosi nazwę dużego obiegu wody; krążenie wody pomiędzy atmosferą i kontynentem lub atmosferą i oceanem jest nazywane małym obiegiem wody. W cyklu hydrologicznym wyróżnia się:

-    fazę atmosferyczną (obejmuje: parowanie wody, przenoszenie pary wodnej w

atmosferze i jej kondensację),

-    fazę lądową (obejmuje: opad atmosferyczny, odpływ powierzchniowy,

wsiąkanie, odpływ podziemny i różne formy retencji wody).

Obieg wody w przyrodzie można opisać za pomocą bilansu wodnego, czyli równania wyrażającego ilościowo zależność między elementami krążenia wody w przyrodzie, przez porównanie ilości wody zasilającej obszar (przychód wody) i ubywającej z niego (rozchód wody). Bilans wodny dotyczy zawsze określonego obszaru (zlewni, dorzecza, zlewiska, kontynentu, globu ziemskiego) i czasu (np. roku hydrologicznego, wielolecia).Wody krążące w przyrodzie w ogólnej swej masie pozostają bez zmian, co oznacza, że cykl hydrologiczny jest zamknięty. Co roku w dużym obiegu wody uczestniczy około 577 tys. km3 wody, co stanowi zaledwie 0,04% zapasów wodnych hydrosfery. Tempo wymiany wody w poszczególnych ogniwach jej obiegu jest różne. Najszybciej woda wymienia się w atmosferze, bo co 8-10 dni, w rzekach wymiana trwa od 12 do 25 djij, w jeziorach średnio 3 lata, wody podziemne ulegają wymianie w tempie od kilku do 5000 lat, wody Oceanu