14641 img061 (14)

XXXII KLUCZ DO „WSPÓLNEGO POKOJU”

zwiska. Poza grupą stałych lokatorów mieszkania przy ulicy Nowiniarskiej 2 (w powieści „Nowiniarska osiem mieszkania trzy”, s. 41—42) można rozpoznać częstych gości „wspólnego pokoju”: Lucjana Szenwalda (Kazio Wermel), Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (Klimek Paczyński), Władysława Sebyłę (Brocki). Galerię literackich postaci dopełniają inni członkowie Kwadrygi oraz bywalcy warszawskich kawiarni i restauracji: Stefan Flukowski (Turkowski), Julian Tuwim (Tamwim), Włodzimierz Słobodnik (Gowornik), Jan Szczawiej (Szczapiej), Edward Boye (Michał Bove) i jego żona (znana po wojnie jako Wanda Odolska), panna Leopard (postać trudna do identyfikacji, córka — jak powiada Dobrowolski — „pewnego znakomitego krytyka, może Jana Lorentowicza”)¹ czy epizodycznie występujący towarzysze cyganerii literackiej: Wilhelm Sobel (Kabel), Jan Jakub Feldman i jego żona Maria, zwani przez przyjaciół Olafami (Olaf, Jan Kacew)².

Autentyczne postaci wprowadza przy tym autor w dwojaki sposób: jeżeli jakiś pisarz czy poeta występuje w powieści choć sporadycznie, wówczas otrzymuje nazwisko fikcyjne, kiedy zaś mowa o jego twórczości, wtedy Uniłowski rezygnuje z konspiracji. Trudno tu jednak doszukiwać się pełnej konsekwencji, gdyż operuje np. wprost nazwiskami Mieczysława Bibrowskiego, Andrzeja Wolicy, Mariana Piechala czy Mariana Markowskiego, mimo że biorą oni udział w akcji lub są przedmiotem opowieści i anegdot.

Zresztą nie tylko nazwiska są prawdziwe. Łatwo ustalić również, o jakie tomiki, znajdujące się u Zygmunta Stu-konisa, idzie.

1

   Por. S. R. Dobrowolski, Klucz do „Wspólnego pokoju”, «Kulisy» 1960, nr 8.

2

   Por. S. Sebyłowa, Okładka z Pegazem, Warszawa 1960, s. 22, 49, 50.