14675 SAM59 (2)

■Kin

GMmt Mmnto ttfy ludzie, wydarzenia

uziemienie od Moskwy, krąj nasz zaczęła dzie-ra w stosuMni do Europy Zachodniej, która miała po wttrimj stronic Jduncj kurtyny", lamie odzyskała suwerenność dopiero w roku nrrytfaaro uktodowi sif na święcie. wywolane-ngMg wojnie* mogliśmy ponownie cieszyć się midi! wynagłb wielkiego wysiłku zarówno i ałego ąjołeuefatwa, aby wliczyć Polskę do kuty wartości i inpólpocy - w tym zwłaszcza Batyckiego i Unii Earopgsłóej.1 udało się nam mes, dzięki któremu Msfca wyswobodziła się iw okresie dwodriestoleda międzywojennego ędrY wn«mi Nwnami i Rosją. Rzeczpospolita Kj rok znaczącego pńtwa v rodzinie krajów m flOttB 1 ścisłym sojuszu z snpermocar* f Zjednoczone. ■ możliwość wywierania istot-Mae stosunków w obszarze euroatlantyckim, Smól Europy i USA.

L pńtwa skbdi rię I celów, zasad działania w odnesieniu do rek? i innymi podmiotami odouyd (pskwwwm, organizacjami międzyna-pp z tym otom poWaej dyplomacji - podob-kfrt*v-pm»byćdbBBe o godną pozycję, i knps ■ tnm ■ckynarodowej oraz o jego MksW ronmane zarówno jako dba I jto i Mi MB) rozwój. Jednak cały 1    I ją połityld zagranicznej,

^^^HMMKdyplomaoa jest jedy-I AwIWć poktyaaa I sztuka Hkjgania celów

I

to sMmedh Biioidd Instytutu &dtodnieg( tomipmiNwyum bocennych w skali HI pmdtty li paca.

POLSKA POLITYKA ZAGRANICZNA W OKRESIE II RZECZYPOSPOLITEJ

Losy narodu i państwa, w tym sukcesy jego polityki zagranicznej, zależą nie tylko od zdolności osób odpowiedzialnych za podejmowanie decyzji, ale także od koniunktury międzynarodowej.

Polska jako samodzielne, w pełni niepodległe państwo odrodziła się jesienią 1918 r. dzięki wyjątkowej sytuacji międzynarodowej. W okresie zaborów (123 lata) wszystkie działania polskich patriotów na rzecz odzyskania niepodległości rozbijały się o postawę trzech potężnych mocarstw zaborczych. Działania powstańcze byty skazane na niepowodzenie. Trzy państwa zaborcze - mimo wszystkich dzielących je różnic - przez długie dziesięciolecia były zgodne co do tego, że należy przeciwdziałać wszystkim próbom postawienia kwestii polskiej na porządku dziennym. Wydawało się, że maksimum tego, co Polacy mogą uzyskać, to jedynie pewna liberalizacja, która najdalej poszła w zaborze austriackim - w tym zaborze polscy politycy, pod warunkiem zachowania lojalności wobec cesarza, mogli zajmować bardzo wysokie stanowiska (hr. Kazimierz Badeni byl nawet przez pewien czas premierem austro-węgierskiego rządu centralnego w Wiedniu). Prawdziwa niepodległość wydawała się jednak nieosiągalna w dającej się przewidzieć przyszłości.

W okresie przed 1 wojną światową główne kierunki myślenia o od-rodzeniu niepodległej Polski zdominowane zostały przez koncepcje dwóch wybitnych państwowców: Romana Dmowskiego i Józefa Piłsudskiego.

Roman Stanisław Dmowski (ur. 9 sierpnia 1864 r. w Kamionku. im 2 stycznia 1939 r. w Drozdowie) - połłtyfc. publicysta, Minister Spraw Zagranicznych RP. poseł na Sejm RP Współzałożyciel Narodowe) Demokracji (endecji, ruchu narodowego) I główny ideolog polskiego nacjonalizmu. Zwolennik uzyskania autonomii Mski