19601 SNV36500

Istnieje w nich doktryna masońska sformułowana nio wprost, która jest dla masonerii tym, czym chrześcijaństwo dla Kościołów chrześcijańskich - mnsonizm...

Otóż Wielki Architekt, niewątpliwie mniej trunsccndentny niż Bóg teologów, stanowi aluzję do istoty, która istnieje nie* zaprzeczalnie, jako że budowanie masońskie pozostaje pod wpływem pewnego pobudzającego ideału o straszliwej mocy, Moc wyższa od nich samych pobudza masonów do działania i koordynuje ich wysiłki przy pomocy inteligencji, której nie są w stanie posiadać indywidualnie, Taki jest fakt brutalny, który dąjc się stwierdzić i przed którym się pochylamy. Niech każdy tłumaczy go według swego uznania.,,"^IW "Wąż kusiciel, który zachęca do zerwania owocu z drzewa poznania dobra i zła, symbolizuje ów szczególny instynkt, już nic zachowawczy, ale impuls najszlachetniejszy, a zarazem najsubtelniejszy, którego właściwości!) jest wywołanie u jednostek potrzeby wznoszenia się po stopniach bytów.

Owo tajemne ukłucie jest motorem wszelkiego postępu, wszelkich zdobyczy, które poszerzają sferę działania jednostek równie dobrze jak grup.

To wyjaśnia, dlaczego Wąż nakłaniający do nieposłuszeństwu, do niepodporządkowania się i rewolty, był potępiany przez starożytnych teokratów, podczas gdy wśród Wtajemniczonych pozostawał we czci¹¹¹.

Podsumowanie na temat okultyzmu masońskiego

Zapamiętajmy charakterystyczne cechy okultyzmu masońskiego:

-    spotyka się tam klasyczne cechy okultyzmu (panteizm, reinkarnacja, system potrójnego światu, spirytyzm);

-    jego podstawę tworzy kabała (albo ezoteryzm judaistyczny, który zastrzeżony jest dla wyższych stopni masonerii);

-    stanowi zjawisko rzeczywiste o inspiracji satanistycznej, w którym Szatan przedstawia się raczej pod postacią Anioła Światłości, niż diabła z rogami. Toteż kiedy papież Leon XIII podkreśla "satuniczny plan" masonerii¹⁶*’ i wspomina w związku z

^m i'Miał InltlalU/ue, s. 8, 10, 36, 28; cyt. zu: L. de Poncins Chrisiianltmt ci franc-maęonntrie, S. 122,

*' U llvrt du compagnon, s. 74; cyt za: L. de Poncins, dz. cyt. s 123.