P<xlobnej wielkości jak mroczek późny (długość ciała 6-8.5 cm. waga 17-44 g), lecz jego skrzydła sa dłuższe (rozpiętość 22-40 cml i wąskie. Zarówno zima. jak i latem chroni się w ciągu dnia w dziuplach, na strychach, w piwnicach, nigdy zaś nie zajmuje jaskiń. Najczęściej wybiera dziuple położone na wysokości powyżej 4 m. jako jeden z nielicznych nietoperzy wylatuje na łowy jeszcze w ciągu dnia, tuż przed zachodem słońca. Odżywia się różnymi latającymi owadami. Potrafi nawet zjeść tak duże gatunki, jak jelonek rogacz, chrabąszcz majowy itp. Poluje wzdłuż leśnych dróg, nad polanami, wyjątkowo w obrębie ludzkich siedzib. Borowce sa znakomitymi lotnikami - wśród nietoperzy bija swoiste rekordy szybkości (ok. 60 knVgodz.) i wysokości (ok. 100 m nad ziemia). Sa wrażliwe na zimowe mrozy, a ponieważ dziuple słabo izolują termicznie, część borowców wielkich wędruje w celu przezimowania na południe i zachód Europy. Trasy wędrówek mogą wynosić nawet ponad 1000 km. Obserwowano odbywające się w ciągu dnia masowe przeloty borowców wielkich.
Ruja u borowców wielkich wystęijuje wczesna jesienia. Samiec zajmuje dziuplę, do której zwabia samice swym charakterystycznym, metalicznym piskiem, słyszalnym nawet z odległości 100 m. Wydziela też szczególnie silny zapach, którym przesiąka dziupla. Do jednej dziupli przylatuje nieraz do 20 samic. Wszystkie one kopuluja z tym jednym samcem. Do zapłodnienia dochodzi jednak dopiero na wiosnę, po owulacji samicy (wydzielanie jaja przez jajnik do jajowodu), a więc przez kilka miesięcy nasienie jest przechowywane w drogach rrxłnych samicy. Młode przychodzą na świat na początku lata. Zwykle jest jedno lub dwoje młodych. Borowiec wielki jest jedynym europejskim nietoperzem, u którego stwierdzono trojaczki. Borowiec wielki występuje na obszarze prawie całej Polski, choć częściej spotykany jest na wschodzie kraju. Jego maksymalny wiek stwierdzony w warunkarh naturalnych wynosi 12 lat.
Największy europejski nietoperz o rozpiętości skrzydeł 41-45 cm, długości ciała 8,4-10,4 cm i wadze 41-76 g. Podobny do borowca wielkiego. Oprócz wielkości różni się rxl niego kształtem uszu (uszy borowca olbrzymiego są bardzo szerokie, a ich dolny brzeg zwinięty jest w formie rynienki, która dochodzi dr) oka).
Borowiec olbrzymi mileży do rzadkości w całej Europie. Ukrywa się w wysoko położonych dziuplach. W Polsce zaobserwowano go tylko jeden raz, w 1969 roku, w miejscowości Królików k/Konina.
<\fSM9@si OT
27